ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Το Ημερολόγιο Των Αρχαίων Ελλήνων

« Θύραζε Κήρες,ουκ έτ΄Ανθεστήρια!» (΄Εξω απ΄ την πόρτα μας,Δυνάμεις τού Θανάτου,η Φιλοξενία πλέον τελείωσε!) Από την τελετή Χύτροι τών Αρχαίων Ελλήνων,κατά τον μήνα Ανθεστηριώνα.Ο άνθρωπος,στην διαχρονική εξέλιξη τής γνωριμίας του με τον κόσμο,βρέθηκε στην ανάγκη προσδιορισμού τής έννοιας τού χρόνου.Στην αρχή,τού ήτο αρκετό να μετρά τον χρόνο,χρησιμοποιώντας το φυσικό περιοδικό φαινόμενο τής ημέρας,τής νύκτας και αργότερα τού ημερονυκτίου.
Κατόπιν,η ανάγκη καλλιέργειας και συλλογής τών διαφόρων καρπών για την επιβίωσή του,τον οδήγησε στην συνειδητοποίηση τής εναλλαγής τών διαφόρων εποχών,κάθε μία από τις οποίες ευνοούσε την ανάπτυξη και διαφορετικής βλάστησης.Το φυσικό φαινόμενο τής εμφάνισης και τής απόκρυψης τής σελήνης διαπιστώθηκε ότι είναι περιοδικό φαινόμενο,που διαρκεί συγκεκριμένο αριθμό ημερονυκτίων.
Από το ημερονύκτιο στον μήνα:΄Ετσι,μετά τον προσδιορισμό τής χρονικής μονάδας τού ημερονυκτίου,ο άνθρωπος οδηγήθηκε στον προσδιορισμό τής αμέσως μεγαλύτερης χρονικής μονάδας,που ήτανε η χρονική διάρκεια από την στιγμή τής εμφάνισης μέχρι την αμέσως επομένη επανεμφάνιση τής σελήνης.Αυτή η χρονική διάρκεια,αυτή η νέα χρονική μονάδα,ονομάσθηκε από τους ΄Ελληνες μήν (=μήνας ) ή συνοδικός μήν.΄Αλλως τε η λέξη μήν(=μήνας) σημαίνει σελήνη (=η μήνη).Από τον μήνα στο έτος η συνειδητοποίηση,εξ άλλου,τής περιοδικής ανανέωσης τών εποχών,σε συνδυασμό με την χρονική μονάδα τού μηνός,οδήγησε στον προσδιορισμό νέας,μεγαλύτερης χρονικής μονάδας,τού έτους.Οι αρχαίοι΄Ελληνες εγνώριζαν,ότι το έτος είναι διάστημα χρόνου,το οποίο ισούται με την χρονική διάρκεια μιάς πλήρους περιφοράς τής Γης γύρω από τον ΄Ηλιο (365¼ ημέρες. Αργότερα ο ΄Ιππαρχος προσδιόρισε με μεγαλύτερη ακρίβεια το πλήθος τών ημερών τού έτους,προσέγγιση η οποία υπολείπεται τής γνωστής σήμερα μόνον κατά ελάχιστα λεπτά!).Η Μαθηματική βάση τού Ελληνικού Ημερολογίου Οι Έλληνες εχώριζαν το έτος σε 12 σεληνιακούς (συνοδικούς) μήνες και,επειδή εγνώριζαν,ότι ο κάθε συνοδικός μήνας δεν είχε ακέραιο πλήθος ημερών (29½ ημέρες περίπου), έδιναν στους μήνες διάρκεια 30 ημερών (τέλειοι μήνες) και 29 ημερών (κοίλοι μήνες) εναλλάξ (κανένας μήνας δεν είχε 31 ή 28 ημέρες όπως σήμερα),και εφρόντιζαν ώστε η πρώτη ημέρα εκάστου μηνός να συμπίπτει,κατά το δυνατόν,με την Νέα Σελήνη (Νουμηνία).΄Ετσι,όμως,το (σεληνιακό) έτος,δηλαδή οι 12 σεληνιακοί μήνες,ισοδυναμούσε με άθροισμα 354 ημερών,δηλαδή ήτανε μικρότερο κατά 11¼ ημέρες από την πραγματική διάρκεια τού (ηλιακού) έτους.Για να καλύψουν αυτήν την διαφορά,προχώρησαν στην εξής διόρθωση:υπολόγισαν,ότι σε κάθε οκτώ (8) σεληνιακά έτη προέκυπτε έλλειμμα ενενήντα (90) ημερών,δηλαδή ένα έλλειμμα τριών (3) μηνών τών 30 ημερών έκαστος (11¼ Χ 8=90).Γι΄αυτό,στην διάρκεια τών οκτώ (σεληνιακών) ετών,παρενέβαλλαν τρείς (3) εμβόλιμους μήνες:- έναν στην διάρκεια τού τρίτου έτους,- δεύτερον στην διάρκεια τού πέμπτου έτους-και τρίτον στην διάρκεια τού όγδοου έτους πλήρης οκτωχρονιά,εννεαετηρίς.Γέμινος 8.33).Ο μήνας αυτός,συνήθως,έμπαινε εμβόλιμος αμέσως μετά τον μήνα Ποσειδαιώνα (περίπου,16 Δεκ.-15 Ιαν.),και ονομαζότανε:Ποσειδαιών Β΄.΄Ετσι,μέσα σε 8 ηλιακά έτη,προέκυπτε εξίσωση τού χρόνου μεταξύ τών 8 σεληνιακών ετών και τών 8 ηλιακών ετών!Με αυτόν τον τρόπο οι Αρχαίοι ΄Ελληνες εδημιούργησαν το δικό τους ημερολόγιο,το οποίο,επειδή στηριζότανε κατά κύριο λόγο στους σεληνιακούς (συνοδικούς) μήνες και διορθωτικά στο ηλιακό έτος,λέγεται σεληνοηλιακό ημερολόγιο (υπάρχει και το ηλιακό ημερολόγιο,καθώς και το γνησίως σεληνιακό ημερολόγιο).ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΣΕΛΗΝΟΗΛΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ στην Αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις–Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο,δηλαδή είχε τις δικές της ονομασίες στους 12 μήνες τού έτους,και είχε τις δικές της εκδηλώσεις–εορτές κατά την διάρκεια εκάστου μηνός.Η δομή,όμως,όλων τών ημερολογίων στην Ελλάδα ήτανε ίδια.Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό ημερολόγιο,περί τού οποίου θα αναφερθούμε κατωτέρω.Ο πρώτος μήνας τού έτους άρχιζε το καλοκαίρι,μετά το θερινό Ηλιοστάσιο,και συγκεκριμένα περίπου την αντίστοιχη σημερινή 16η Ιουλίου,και είχε 30 ημέρες.Καθώς στην Αρχαία Ελλάδα η έννοια τής Εβδομάδος ήτο άγνωστη,εχώριζαν τον κάθε μήνα σε τρία δεκαήμερα (ή δύο δεκαήμερα και ένα εννεαήμερο):1ο δεκαήμερο εκάστου μηνός:λεγόταν μήν ιστάμενος,ή μήν αρχόμενος,ή μήν εισιών.2ο δεκαήμερο εκάστου μηνός:λεγόταν μήν μεσών.3ο δεκαήμερο εκάστου μηνός:λεγόταν μήν φθίνων,ή μήν απιών..Η εκφώνηση τών ημερών τού μηνός εγένετο ως εξής: “ εβδόμη αρχομένου» (=7η τού συγκεκριμένου μηνός),«δωδεκάτη μεσούντος»(=12ητού μηνός),«23η φθίνοντος»(=23ητού μηνός).Κάποιες φορές, οι ημέρες του 3ου δεκαημέρου εκφωνούντο οπισθοβατικώς (ανάποδα): “ δεκάτη απιόντος» (=10η από τού τέλους τού μηνός,δηλαδή 20ή τού μηνός).Η ημέρα,δηλαδή το ημερονύκτιο,αρχίζει και τελειώνει με την δύση τού Ηλίου.Το επίσημο πολιτικό και θρησκευτικό Αττικό ημερολόγιο είχε τους παρακάτω 12 μήνες (για σωστή ανάγνωση όλοι οι μήνες τονίζονται στην λήγουσα και είναι αρσενικού γένους).1ος: ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝ (διάστημα περίπου 16 Ιουλίου-15 Αυγούστου,Ημέρες 30).Ο 1ος μήνας τού πολιτικού και θρησκευτικού έτους στην Αττική.Η ονομασία τού μηνός αυτού προέρχεται από την Εκατόμβη,η οποία σημαίνει την θυσία 100 βοδιών ή κάθε δημόσια θυσία ισάξια μ’ αυτήν.Στην Ακρόπολη,μπροστά στον παλαιό ναό τής Αθηνάς (προστάτιδος τής Πόλης),κατά την εορτή τών Παναθηναίων,εθυσίαζαν όσες αγελάδες εχρειάζοντο για να σιτισθούν όλοι οι κάτοικοι τής Πόλεως.Τα Παναθήναια ήσαν μια μεγάλη εορτή,που επραγματοποιείτο προς τιμήν τής Θεάς Αθηνάς,στο τέλος τού μηνός και κάθε 4 έτη. Παλαιότερα,ο μήνας αυτός ονομάζετο Κρονίων,από το όνομα τού θεού Κρόνου.Τότε,εόρταζαντα Κρόνια,εορτή προς τιμήν τού Κρόνου,Πατέρα τών θεών.Η εορτή αυτή εύρισκε μαζί κυρίους και δούλους σε ένα ξεφάντωμα χαράς και συμποσίων.Άλλη εορτή κατά τον μήνα Εκατομβαιώνα ήσαν τα Συνοίκια, στις“16 μεσούντος μηνός“.2ος:ΜΕΤΑΓΕΙΤΝΙΩΝ (διάστημα περίπου 16 Αυγούστου-15 Σεπτεμβρίου,Ημέρες 29).Κατά τον Πλούταρχο,ο μήνας αυτός ονομάσθηκε έτσι,επειδή κατά το διάστημα αυτό οι άνθρωποι μετοικούσαν,άλλαζαν δηλαδή κατοικία,άρα και γείτονες.Κατ’αυτόν τον μήνα επραγματοποιείτο μια μικρή σχετικά εορτή,τα μεταγείτνια,με γυμνικούς αθλητικούς αγώνες.Ο μήνας αυτός εσήμαινε και το τέλος τού υποχρεωτικού στρατιωτικού έτους.Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός (2ος τού έτους) ονομάζετο Απολλώνιος.3ος:ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ (διάστημα περίπου:16 Σεπτεμβρίου–15 Οκτωβρίου,Ημέρες 30).Η λέξη βοηδρόμος σημαίνει τον σπεύδοντα προς βοήθεια (βοή+ δρόμος). Στις 6 και 7 τού μηνός (“6 και 7 αρχομένου“) ετελούντο τα Βοηδρόμια,εορτή εις ανάμνηση τής βοήθειας τού θεού Απόλλωνος προς τον Θησέα,στον πόλεμο που έκαμε κατά τών Αμαζόνων.Μετά από λίγες ημέρες ετελούντο τα πολύ γνωστά Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια (15-23 τού μηνός),προς τιμήν τής Δήμητρας,θεάς τής Γεωργίας.Στο Κράτος της΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετο Παρθένιος.4ος:ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ (διάστημα περίπου:16 Οκτωβρίου–15 Νοεμβρίου,Ημέρες 29).Ο τέταρτος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου.Η λέξη Πυανεψιών είναι σύνθετη (πύανος=κουκί,έψω=βράζω),προήλθε δε από ένα έδεσμα (φαγητό),που συνηθιζότανε κατά την περίοδον αυτήν και αποτελείτο από βρασμένους κυάμους (κουκιά) ή,σύμφωνα με άλλην εκδοχή,από αποφλοιωμένη κριθή και όσπρια.Ο μήνας Πυανεψιών είχε τις περισσότερες εορτές:α)Τα Πυανέψια,στις 7 τού μηνός,προς τιμήν τού Απόλλωνος,για την προστασία τών σπαρτών.Στην εορτή αυτήν επραγματοποιούντο αρκετές τελετές με αρχαία προέλευση:πρόσφεραν στον θεό ένα πιάτο με κουκιά (πυάνους) και πολλά άλλα χόρτα,αναμεμιγμένα με αλεύρι και στάρι.β) Τα Οσχοφόρια (Όσχος=νέον κλήμα αμπέλου),προς τιμήν τού θεού Διονύσου.΄Εφηβοι σε χορό,που οδηγούσαν δύο εξ αυτών αμφιθαλείς (που είχαν,δηλαδή,στην ζωή και τους δύο γονείς τους),έφερναν κλαδιά από αμπέλι,φορτωμένα με σταφύλια.Ακολουθούσαν χοροί και αγώνες δρόμου μεταξύ τών εφήβων.γ)Τα Θεσμοφόρια,(στις 11, 12, και 13 τού μηνός),εορτή προς τιμήν τής Δήμητρας,θεάς τής Γεωργίας,που φροντίζει για την γονιμότητα τών σπαρτών και τών γυναικών.Η λέξη Θεσμοφόρος (θεσμός+φέρω) σημαίνει αυτόν,που φέρει (ορίζει) θεσμούς και νόμοθεσίες (στην Ήλιδα,οι φύλακες τών νόμων,οι εποπτεύοντες την τήρηση τών νόμων,ονομάζοντο θεσμοφόροι).Τα Θεσμοφόρια ήσαν εορτή μόνον τών παντρεμένων γυναικών (απηγορεύετο η συμμετοχή στους άνδρες,στις ανύπανδρες γυναίκες και στις Εταίρες).Οι γυναίκες ετοιμάζοντο για την συμμετοχή τους στην εορτή,απέχοντας για μερικές ημέρες από κάθε σεξουαλική σχέση.Κατά τις ημέρες τής εορτής γυναικοκρατείτο η δραστηριότητα και λειτουργία τής Αττικής Κοινωνίας.Εμπνευσμένη από την εορτή αυτήν είναι η γνωστή Κωμωδία τού Αριστοφάνη “Θεσμοφοριάζουσες “,όπου με σκωπτικό τρόπο εξιστορούνται τα δρώμενα στη Αρχαία Αθήνα.δ)Τα Απατούρια (πιθανώς εκ τού:απάτωρ=ορφανός),πολιτική εορτή τών φατριών (οικογενειακών δένδρων),διαρκείας τριών ημερών,κατά την οποίαν οι Αθηναίοι πολίτες έκαναν θυσίες και συμπόσια κατά τις δύο πρώτες ημέρες,ενώ κατά την τρίτη και τελευταία ημέρα (που ελέγετο Κουρεώτις) οι αρχηγοί τών οικογενειών παρουσίαζαν στα υπόλοιπα μέλη τής φατρίας τα νόμιμα παιδιά τους,που γεννήθηκαν στο έτος αυτό,για να τα γράψουν εν συνεχεία στους καταλόγους τών πολιτών.ε)Τα Χαλκεία,εορτή προς τιμήν τής Αθηνάς (Εργάνης),προστάτιδος τών Τεχνιτών,και τού θεού Ήφαιστου,προστάτη τών σιδηρουργών.Η εορτή εγένετο την τελευταία ημέρα τού μηνός (29η).Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ελέγετο Αλφαίος (η΄Αλφη=η παραγωγή).5ος:ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ (Ο 5ος μήνας,διάστημα:περίπου 16 Νοεμβρίου-15 Δεκεμβρίου,Ημέρες 30).Την περίοδο αυτήν εορτάζετο ο«Ζεύς Μαιμάκτης».Η λέξη Μαιμάκτης προέρχεται ίσως από το ρήμα «μαιμάσσω»,που σημαίνει:επιθυμώ πολύ (με πάθος) κάτι ή κάποιον,δηλαδή ποθώ.΄Ισως η λέξη σχετίζεται με τον πολυγαμικό χαρακτήρα τού Διός! Στο Κράτος της΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ελέγετο Αθαναίος(:α+θάνατος).6ος:ΠΟΣΕΙΔΑΙΩΝ (Ο 6ος μήνας,διάστημα περίπου:16 Δεκεμβρίου-15 Ιανουαρίου,Ημέρες 29).Η ετυμολογία τής λέξεως είναι αμφιλεγόμενη.Μία ερμηνεία είναι,ότι προέρχεται από το όνομα τού Θεού Ποσειδώνος,ενώ κατ΄άλλους έχει την ίδια ρίζα με το επίθετο πόσιμος (δηλαδή,αυτό που μπορεί να πιεί κάποιος,δηλαδή τον οίνο,το κρασί).Κατά τον μήνα αυτόν επραγματοποιούντο οι εξής εορτές:α)Τα Αλώα (:η άλως=το αλώνι ή το καλλιεργημένο χωράφι).Εορτή προς τιμήν τής Δήμητρας,για να προστατεύσει την βλάστηση (όπως τα Θεσμοφόρια,για την προστασία τής σποράς).Προσεφέρον το θυσίες στην θεά Δήμητρα και στην κόρη της,Περσεφόνη.Δεν επετρέπετο,οι άνδρες να λάβουν μέρος στα Αλώα (εκτός από μερικούς άρχοντες,που επέβλεπαν τις τελετές).Ελεύθερη ήτο όμως η συμμετοχή για τις Εταίρες (η συμμετοχή τών οποίων απηγορεύετο στα Θεσμοφόρια).β)Τα κατ’ αγρούς Διονύσια (ή Μικρά Διονύσια),σε διάκριση από τα κατ’ Άστυ (ή εν Άστει) Διονύσια,εορτή προς τιμήν τού θεού Διονύσου.Μια αγροτική πομπή μετέφερε ένα κάνιστρο(κανηφόροι) και πίσω της ακολουθούσε μια άλλη πομπή μεταφέροντας έναν φαλλό. Ακολουθούσαν λαϊκές διασκεδάσεις, χοροί, τραγούδια, πειράγματα κλπ.
Από την αρχή τού 5ου αι. οι πλούσιοι Δήμοι,παράλληλα με αυτές τις εκδηλώσεις,διοργάνωναν και δραματικές παραστάσεις.Στο Κράτος της Ήλιδος ο μήνας αυτός ελέγετο Θυΐος (θυΐω =μαίνομαι,διατελώ υπό έμπνευση).7ος:ΓΑΜΗΛΙΩΝ (7ος μήνας,περίπου 16 Ιανουαρίου–15 Φεβρουαρίου,Ημέρες 30).Ο μήνας,κατά τον οποίον ετελούντο συνήθως οι γάμοι.Κατ’ αυτόν ετελούντο οι εξής εορτές:α)Τα Γαμήλια (ή Θεογάμια),εορτή αφιερωμένη στις θεότητες,που προστάτευαν τον γάμο:Δία,Ήρα,Αφροδίτη,Αρτέμιδα,Πειθώ.β)Τα Λήναια,εορτή τής οποίας το όνομα οφείλετο σε τοπωνύμιο περιοχής τής Αθήνας,με το όνομα “Λήναιον“,και αφιερωμένη στον Βάκχο (Διόνυσο).Κατά την εορτήν αυτήν ετελείτο μια οργιαστική εκδήλωση τών Ληνών (γυναικών,που τις καταλαμβάνει βακχικό «ντελίριο»!).Αυτές οι γυναίκες εχόρευαν,αναμαλλιασμένες και σε έκδηλη έκσταση,διάφορους χορούς στην ιερή θέση Λήναιον (Ληναί= άλλο όνομα τών Μαινάδων).Ακόμη επραγματοποιούντο δραματικές και λυρικές θεατρικές παραστάσεις,μια και ο Βάκχος ήτο ο θεός τού Διθυράμβου.Στα Λήναια είχε παρουσιάσει ο Αριστοφάνης τα γνωστά σ΄εμάς έργα του: Αχαρνείς, Ιππείς, Σφήκες.Στο Κράτος της΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετο:Διόσθυος (Διός+θύω-θυσιάζω).8ος:ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ (διάστημα περίπου:16 Φεβρουαρίου–15 Μαρτίου,Ημέρες 29).Το όνομα Ανθεστηριών,ετυμολογικώς,προέρχεται από το ρήμα «ανθεστιώ»,που σημαίνει «ανταποδίδω φιλοξενία»,και όχι από την λέξη άνθος,όπως πολλοί πιστεύουν.Κατά τον μήνα αυτόν ετελούντο οι εξής εορτές:α)Τα Ανθεστήρια,τριήμερη εορτή (11,12,και 13 τού μηνός) προς τιμήν τού Βάκχου.Την πρώτη ημέρα,που ελέγετο Πιθοιγία,άνοιγαν τους πίθους,όπου εφύλασσαν τον οίνο.Την δεύτερη ημέρα (Χόες) εγένοντο διαγωνισμοί ανάμεσα σε πότες οίνου.Η τρίτη ημέρα τής εορτής,που είχε την ονομασία χύτροι,ήτο αφιερωμένη στους νεκρούς και στους ετοιμοθάνατους.Επίστευαν ότι,με το τέλος τών Ανθεστηρίων,έφευγαν μαζί και τα κακά πνεύματα,και γι’ αυτό φώναζαν:«θύραζε Κήρες,ουκ έτ’Ανθεστήρια»(= έξω από την θύρα φύγετε,Κήρες–Δυνάμεις του θανάτου-.τα Ανθεστήρια– δηλαδή η φιλοξενία-τελείωσαν!).β)Τα Χλοία,εορτή τής Δήμητρας,γ)Τα Διάσια, η πιο μεγάλη από τις Αθηναϊκές εορτές προς τιμήν τού Διός.9ος:ΕΛΑΦΗΒΟΛΙΩΝ (Ο ένατος μήνας,διάστημα περίπου 16 Μαρτίου–15 Απριλίου,Ημέρες 30).Ετυμολογικώς η ονομασία Ελαφηβολιών προέρχεται από το ουσιαστικό Ελαφηβόλια (έλαφος+βάλλω), εορτή προς τιμήν τής θεάς Αρτέμιδος (προστάτιδος τού κυνηγίου).Τα Ελαφηβόλια,άλλη ονομασία για τα Μεγάλα Διονύσια (ή αλλοιώς:τα εν Άστει ή κατ΄ Άστυ Διονύσια,προς διάκριση από τα «κατ'αγρούς Διονύσια») ήσαν η δεύτερη
θεατρική περίοδος,μετά τα Λήναια,και προσήλκυαν πολλούς ξένους.Διαρκούσαν πέντε ημέρες,στην διάρκεια τών οποίων επαρουσιάζοντο στην Αθήνα διάφορα θεατρικά έργα σε διαγωνισμό.Στις 9 τού μηνός επαρουσίαζαν τους διθυράμβους,στις 10 τού μηνός τις Κωμωδίες,και,από τις 11 μέχρι τις 13 τού μηνός,τις τριλογίες.Μόνον κατά τον μήνα αυτόν επέτρεπε η θεά 'Αρτεμις το κυνήγι του ελαφιού.Στο Κράτος της΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετο Ελάφιος.10ος:ΜΟΥΝΥΧΙΩΝ (Ο 10ος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου,16 Απριλίου–15 Μαΐου,Ημέρες 29).Η ονομασία Μουνυχιών προέρχεται από την Μουνυχία,το όνομα δηλαδή τού λιμανιού μεταξύ Πειραιώς και Φαλήρου (ο κόλπος της Μουνυχίας,το λιμάνι τής Μουνυχίας,το επιλεγόμενο επί Τουρκοκρατίας και«Τουρκολίμανο»).Κατά τον μήνα αυτόν ετελείτο εορτή προς τιμήν τής θεάς Αρτέμιδος,ναός τής οποίας υπήρχε στην Μουνυχία,όπου και ελατρεύετο.11ος:ΘΑΡΓΗΛΙΩΝ (Ο 11ος μήνας τού έτους.Διάστημα:περίπου 16 Μαΐου–15 Ιουνίου,Ημέρες 30 ).Κατά τον μήνα αυτόν επραγματοποιείτο ο θερισμός. Στις αρχές τού μηνός εγένοντο εκδηλώσεις- εορτές,τα Θαργήλια,προς τιμήν τού Απόλλωνος,αδελφού τής Αρτέμιδος.Την πρώτη ημέρα τών εορτών (6η αρχομένου μηνός) η πόλη καθαριζόταν με την τελετή Φαρμακοί.Κατ’αυτήν δύο άνθρωποι,τρέχοντες,διέσχιζαν τους δρόμους τής πόλεως,ενώ οι περαστικοί τούς κυνηγούσαν και τούς κτυπούσαν με σκιλλοκρέμμυδα (σκίλλα) και με κλαδιά συκιάς για να τους διώξουν από την πόλη,δείγμα τής επιθυμίας τους να απομακρύνουν μαζί μ΄αυτούς τα μιάσματα που είχαν εισχωρήσει στην πόλη.Την δεύτερη ημέρα τών εορτών (στις 7 τού μηνός) πρόσφεραν στον Απόλλωνα τον «Θάργηλον άρτον»,δηλαδή άρτον από τα πρώτα στάχυα,που έκοβαν πριν από τον θερισμό,ο οποίος θα ακολουθούσε σε λίγες ημέρες.Στις 25 τού μηνός γιόρταζαν τα ιερά πλυντήρια,τελετή κατά την οποίαν μετέφεραν το ξύλινο άγαλμα (ξόανον) τής Αθηνάς μαζί με το πέπλο τού χρυσελεφάντινου αγάλματος στο Φάληρο,τα έρριχναν στην θάλασσα για να πλυθούν και να καθαρθούν,πρόσφεραν δε στην θεά γλυκά από σύκα.Οι εορτές,δηλαδή,κατά τον μήνα Θαργηλιώνα,αποσκοπούσαν στον εν γένει εξαγνισμό τής πόλης,πρό τής συγκομιδής τών καρπών.12ος:ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝ (Ο τελευταίος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου, 6 Ιουν.–15 Ιουλ.,Ημέρες 29).Οι κύριες εορτές κατά τον μήνα αυτόν ήσαν:α)Τα Σκιροφόρια:εορτή προς τιμήν τής Αθηνάς.Το λευκό υφαντό πέπλο τής θεάς Αθηνάς το
ονόμαζαν σκίρον.Το σκίρον,το οποίο είχαν πλύνει κατά τον προηγούμενο μήνα,το μετέφεραν τεντωμένο πάνω από το κεφάλι τους οι Ιέρειες τής Αθηνάς (Αρρηφόροι) και το πήγαιναν στην περιοχή «Σκίρον» (Κακιά σκάλλα,Σκιρωνίδες πέτρες),από όπου εν συνεχεία το επέστρεφαν στην Ακρόπολη.β)Τα Διπόλια ή Διπόλεια (=Διΐ +πόλις),εορτή προς τιμήν τού Διός με ιππικές επιδείξεις.γ)Τα Βουφόνια,η τελευταία εορτή τού έτους,αφιερωμένη στον Δία,Πατέρα τών θεών και τών ανθρώπων.Κατά την εορτή αυτήν εθυσίαζαν βόδια στον Δία(Βουφόνος=βούς+φόνος).Συνοπτικώς,λοιπόν,οι 12 μήνες (ή οι 13 με τον εμβόλιμο) τού Αρχαίου Ελληνικού Ημερολογίου ήσαν οι εξής,σε αντιστοίχιση με την σύγχρονη ονομασία:Η χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων στην Αρχαία Ελλάδα και οι Ολυμπιάδες.Η χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων,αρχικά,δεν ήτο ενιαία στην Αρχαία Ελλάδα.Κάθε Πόλις-Κράτος είχε τον δικό της τρόπο να τοποθετεί χρονικά ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός.Για τον σκοπό αυτόν,πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθή και σημαντικά αστρονομικά γεγονότα, όπως οι εκλείψεις τού Ηλίου.Στην Αρχαία Αθήνα,αρχικώς,χρονολογούσαν με ενιαίο τροπο τα ιστορικά γεγονότα επί τή βάσει τού Καταλόγου τών Επωνύμων Αρχόντων.Έτσι,επί παραδείγματι,αναφέρεται,ότι ο Πεισίστρατος έγινε Τύραννος τών Αθηνών επί Άρχοντος Κωμέου.Τούτη η αναφορά,με την βοήθεια και άλλων πληροφοριών,οδηγεί στο συμπέρασμα,ότι αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός έλαβε χώραν στην Αθήνα το έτος 560 π.Χ.,κατά την χριστιανική χρονολόγηση.Στην Αρχαία Σπάρτη,χρονολογούσαν επί τή βάσει τού καταλόγου τών πρώτων Εφόρων.
Οι Ρωμαίοι χρονολογούσαν από το έτος κτίσεως τής Ρώμης (ετος 753 π.Χ.).Γίνεται,λοιπόν,φανερό,ότι ο διαφορετικός τρόπος χρονολόγησης τών ιστορικών γεγονότων στα διάφορα μέρη τής Αρχαίας Ελλάδος εδημιουργούσε και προβλήματα συνεννόησης μεταξύ τών ανθρώπων.
Αργότερα,ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός,το οποίο απεδέχθησαν όλοι οι Έλληνες στην Αρχαία Ελλάδα ως χρονικό σημείο αναφοράς για την χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων,ήτο η πρώτη γραπτή χρονική αναφορά για την πραγματοποίηση τών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία με την ευθύνη τού Κράτους τής Ήλιδος.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες,που ετελούντο στην Ολυμπία προς τιμήν τού Διός,πατέρα τών θεών,άρχισαν,σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία,πολύ πριν από τον 8ο αιώνα π.Χ.,και ιδρυτής τους στην Μυθολογία αναφέρεται ο Ηρακλής.Αλλά η πρώτη γραπτή καταχώριση Ολυμπιακών Αγώνων έγινε για τους Αγώνες τού έτους 776 π.Χ.Η καταγραφή έγινε τον 5ο αιώνα π.Χ.,από τον Σοφιστή,Ιππία τον Ηλείο,ο οποίος πρώτος συνέταξε κατάλογο τών νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Εκεί καταγράφεται ως πρώτος Ολυμπιονίκης ο Ηλείος δρομέας Κόροιβος.Οι Αγώνες τότε περιελάμβαναν ένα μόνον Αγώνισμα:τον δρόμο ενός σταδίου (192,28 μέτρα).Ο νικητής στο αγώνισμα αυτό έδινε και το όνομά του στους συγκεκριμένους Ολυμπιακούς Αγώνες.Αργότερα,μετά από 52 χρόνια,προσετέθησαν και άλλα αγωνίσματα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες,επραγματοποιούντο κάθε 4 έτη,και για την ακρίβεια κάθε 49 ή 50 μήνες εναλλάξ,δεδομένου ότι,όπως είπαμε παραπάνω,μία πλήρης οκτωχρονιά (εννεαετηρίς) είχε 99 μήνες (8Χ12=96 μήνες και 3 εμβόλιμους μήνες=99 μήνες=49+50).Ο μήνας τού Κράτους τής Ήλιδος,κατά τον οποίον ετελούντο οι Ολυμπιακοί Αγώνες,ήτο την μία φορά ο Απολλώνιος,και την επόμενη φορά ο μήνας Παρθένιος.Με άλλα λόγια,οι Αγώνες ετελούντο το Καλοκαίρι προς το Φθινόπωρο (Αύγουστος–Σεπτέμβριος):“ γίνεται δε ο αγών ποτέ μεν δια μθ΄μηνών,ποτέ δε δια ν',όθεν και ποτέ μεν τώ Απολλωνίω μηνί,ποτέ δε τώ Παρθενίω επιτελείται» («Πραγματοποιούνται,λοιπόν,οι Ολυμπιακοί Αγώνες,την μία φορά μεν μετά από 49 μήνες,την άλλη δέ μετά από 50 μήνες,και γι’αυτό την μία φορά τελούνται κατά μήνα Απολλώνιον,την άλλη φορά δέ κατά μήνα Παρθένιον»,Σχολιαστής Πινδάρου,Ολυμπ. 5.35).
Όταν έφθανε η εποχή τών Ολυμπιακών Αγώνων,οι Ηλείοι εκήρυσσαν την Ιερή Εκεχειρία (παύση τών πολέμων και τών εχθροπραξιών),στέλνοντας πρέσβεις με αυτό το μήνυμα σε όλες τις Πόλεις-Κράτη τής Ελλάδας (Παυσανίας 5.20.1,όπου υπάρχει και το κείμενο τής Ιερής Εκεχειρίας επάνω στον Δίσκο τού Ιφίτου,Παυσανίας 5.4.5 – 6,Πλουτ.Λυκ.1.1 και 23.2,Θουκ.5.49).Στους Αγώνες μπορούσαν να πάρουν μέρος μόνον γνήσιοι Έλληνες και ελεύθεροι πολίτες,δηλαδή,όπως μας πληροφορεί ο Ιστοριογράφος Ηρόδοτος,δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος βάρβαροι (δηλ. μή ΄Ελληνες):«ού βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά Ελλήνων» (Ηρόδ.5.22).
Από τα μέσα τού 5ου π.Χ. αιώνος στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρουσίαζαν έργα τους μεγάλοι συγγραφείς,καλλιτέχνες,ποιητές,ρήτορες,όπως ο Ηρόδοτος,ο Λυσίας,ο Ιππίας ο Ηλείος,ο Γοργίας,κ.ά.
Έτσι,οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν αποκτήσει πλέον πανελλήνια απήχηση και αίγλη.Και,ως πανελλήνιο σημαντικό και περιοδικό (ανά τέσσαρα έτη) ιστορικό γεγονός,μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την χρονολόγηση άλλων γεγονότων.Το χρονικό διάστημα τών τεσσάρων ετών,που ακολουθούσε από την πραγματοποίηση τών Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι και την επόμενη διοργάνωση ονομαζότανε:Ολυμπιάς.Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τού 776 π.Χ.,απετέλεσαν,λοιπόν,την χρονική αφετηρία επί τη βάσει τής οποίας οι Ηλείοι και αργότερα όλοι οι Έλληνες χρονολογούσαν πλέον τα επόμενα ιστορικά γεγονότα.Η τετραετία από τους Αγώνες τού 776 μέχρι την παραμονή τής πραγματοποιήσεως τών επομένων (δεύτερων στην σειρά) Ολυμπιακών Αγώνων ονομάσθηκε 1η Ολυμιάς.Η 2η Ολυμπιάς αναφέρεται στο χρονικό διάστημα
από τους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες τού έτους 772 π.Χ. (κατά την χριστιανική χρονολόγηση),μέχρι την πραγματοποίηση τών τρίτων στην σειρά Ολυμπιακών Αγώνων το 768,κ.ο.κ.Έτσι,αρίθμιζαν όλες τις Ολυμπιάδες:1ηΟλυμπιάς,2η,3η,4η,5η Ολυμπιάς,κλπ.Για τον προσδιορισμό μάλιστα τών ενδιαμέσων ετών μεταξύ δύο Ολυμπιάδων,χρησιμοποιείται η έκφραση,όπως:«Το 2ο έτος τής πρώτης Ολυμπιάδος»,που σημαίνει το έτος 775,καθ’ ότι το πρώτο έτος τής πρώτης Ολυμπιάδος είναι το έτος πραγματοποίησης τών πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων τού 776.
Επίσης:το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος σημαίνει:έχει περάσει μία πλήρης Ολυμπιάς (η 1η=4 έτη) και δύο ακόμη έτη από τους 2ους Ολυμπιακούς Αγώνες,άρα 6 έτη από την έναρξη τής 1ης Ολυμπιάδος.Συνεπώς,το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος=777-6=771. Αλλοιώς:οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 772 (776-4=772). Πρώτο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος είναι το 772,άρα το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος είναι το 771 (772-1=771).Πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα στην Αρχαία Ελλάδα μάς παραδίδονται με χρονολόγηση
επί τή βάσει τής αρίθμησης τών Ολυμπιάδων.Έτσι,Αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί,όπως ο Ερατοσθένης,ο Απολλόδωρος,ο Διόδωρος κλπ, στηριζόμενοι στην χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων,μάς παρέδωσαν πραγματικές και αξιόπιστες χρονολογικές μελέτες ιστορικών γεγονότων τής Αρχαίας Ελλάδος.Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο παραδείγματα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία:1) Παραδίδεται στις αρχαίες γραπτές πηγές,ότι η Ναυμαχία τής Σαλαμίνος συνέβη κατά το πρώτον έτος τής 75ης Ολυμπιάδος (Ολυμπιάς 75,1).Για να υπολογίσουμε το έτος πραγματοποιήσεως τής ιστορικής αυτής ναυμαχίας,κατά την χριστιανική χρονολόγηση (πρό Χριστού,μετά Χριστόν),προβαίνουμε στους εξής υπολογισμούς:α)Όταν συνέβη η ναυμαχία,είχαν παρέλθει 74 πλήρεις Ολυμπιάδες και ένα ακόμη έτος από την 75η Ολυμπιάδα.β)υπολογίζουμε το πλήθος τών ετών,που περιλαμβάνουν οι 74 Ολυμπιάδες και προσθέτουμε το ένα ακόμη έτος:74Χ4+1=297 έτη.γ)Το 297 το αφαιρούμε από το 777 (αφού,όπως έχουμε σημειώσει,το πρώτο έτος τής 1ης Ολυμπιάδος είναι το776). Είναι,λοιπόν,777-297=480 π.Χ.,κατά την χριστιανική χρονολόγηση.Δηλαδή,η ναυμαχία τής Σαλαμίνος έλαβε χώραν το έτος 480 π.Χ.,κατά την χριστιανική χρονολόγηση.2) παραδίδεται από τον Έλληνα Ιστορικό,Ηρόδοτο,ότι η Μάχη τού Μαραθώνος μεταξύ Ελλήνων και Περσών έλαβε χώραν κατά το 3ο έτος τής 72ης Ολυμπιάδος (Ολυμπιάς 72,3).Με όμοιους,όπως ανωτέρω,υπολογισμούς,προκύπτει ότι το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός συνέβη κατά το έτος:490 π.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση (71Χ4+3=287,777-287=490).
Εάν σήμερα συνεχίζαμε να χρονολογούμε επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων,με 1η την Ολυμπιάδα τού Κοροίβου (776 π.Χ.),το έτος που διανύουμε (2006 μ.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση) θα το αριθμούσαμε ως το 2ο έτος τής 696ης Ολυμπιάδος,ή 2.782 μ.Ο.(μετά την πρώτην Ολυμπιάδα).
Βέβαια,οι Ολυμπιακοί Αγώνες στον Ιερό τόπο τής Ολυμπίας εκράτησαν,όπως γνωρίζουμε,επί 1.169 συνεχή έτη (από το 776 π.Χ. μέχρι το 393 μ.Χ. ,σύνολο 293 ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ),και δεν κατέρευσαν από μόνοι τους.Τους κατήργησε το 393 μ.Χ. «με φωτιά και τσεκούρι» ο Ισπανός Flavius Theodosius ή Θεοδόσιος Α',Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,ο επονομασθείς«Μέγας»(!),ένα έτος ακριβώς πριν πεθάνει,δρομολογώντας έτσι το «πολιτιστικό έργο» τής «νέας Τάξης πραγμάτων»,που επιβλήθηκε με την νέα θρησκεία,και το οποίο υλοποιήθηκε με απίστευτες καταστροφές στην Ελλάδα,με εξανδραποδισμούς,βασανιστήρια,εκτελέσεις και δολοφονίες χιλιάδων ελλήνων που πίστευαν στην αρχαία ελληνική θρησκεία,με τήν καταστροφή τής Βιβλιοθήκης τής Αλεξάνδρειας,και γενικά με τον βανδαλισμό,και την μετατροπή σε ερείπια αμέτρητων «ειδωλολατρικών» ναών,έργων τέχνης και άλλων μνημείων στην Ελλάδα!Χρόνια μετά την κατάκτηση τής Ελλάδος από τους Ρωμαίους,επιβλήθηκε στην Ελλάδα η χρονολόγηση από κτίσεως Ρώμης (753 π.Χ.),η οποία συνυπήρχε με την χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων (776 π.Χ.) και με την χρονολόγηση «από Διοκλητιανού» (284 μ.Χ.).Η χρονολόγηση από την γέννηση τού Χριστού επεβλήθη τον 6ο αιώνα μ.Χ.,και την εισηγήθηκε ο Σκύθης μοναχός στην Ρώμη,Διονύσιος ο Μικρός,το532 μ.Χ.

Βιβλιογραφία:
1)Δημ. Κωτσάκης: Ο Ήλιος και οι Πλανήται,Αθήνα 1964,2)Νικ. Δ. Νικολάου:Κοσμογραφία,ΟΕΔΒ 1963,3) Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια,4)Δ. Κωτσάκης- Κ. Χασάπης:Κοσμογραφία,ΟΕΔΒ 1979,5) Ε. Θεοδοσίου και Ε. Δανέζης:Το άστρο τής Βιθλεέμ. Οι κυριώτερες υποθέσεις και η υπερβατική φύση του.Περιοδ.«Πεμπτουσία»,τ.1ο1999,6) Άγγελος Λιβαθινός: Το Ημερολόγιο τών Αρχαίων Ελλήνων.Εφημερίδες:α) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Αμαλιάδος(24,28,31.12.1999),β) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Πατρών (27.12.1999),γ) Το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ τής Ηλείας (28.12.1999),δ)ΠΑΤΡΙΣ Πύργου(3 1 .1 2 .1 9 9 9 ), ε) ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Αθηνών ( 06.01.2000), και στ) ΚΑΡΔΑΜΑΣ Εφημερίς τών Συζητήσεωφ.1,2,3- Ιούλιος2001-Μάρτιος2002)

Πηγη:24grammata.com/ αρχαιότητατου΄Αγγελου Λιβαθινού Καθηγητή Μαθηματικών- Λυκειάρχη

ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ

Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα

Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω), αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia», βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες» («brevissimi dies», «bruma») που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.α.χ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως», μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθησαν από τα νομίσματα. Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-, ή στις 19 Απριλίου, ή στις 20 Μαϊου κατ'άλλους, ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.α.χ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου). Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική, ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. (!!), ως τάχα... ανόητους που εώρταζαν γενέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.α.χ.χ.).

Προχριστιανικές θεογεννήσεις (ηλιακών ή / και σωτηριακών Θεών):25 Δεκεμβρίου
Άδωνις (κυπριακός, συριακός και ελληνορωμαϊκός Θεός. Στη λεγόμενη «Βηθλεέμ» που σημαίνει «Οίκος του Άρτου» υπήρχε πανάρχαιος Ναός του Αδώνιδος που λειτουργούσε ακόμη και την εποχή των Αντωνίνων, δηλαδή τον 2ο μ.α.χ.χ. αιώνα)
Ταμμούζ (βαβυλωνιακός Θεός)
Ντουμούζι (σουμεριακός Θεός)
Μίθρας (παρσικός Θεός)
Βέλλενος (κελτικός ηλιακός Θεός που οι Ρωμαίοι εταύτισαν με τον Απόλλωνα)
Έρκλε (ετρουσκικός ηλιακός Θεός)
Άττις (φρυγικός και ευρύτερα μικρασιατικός Θεός)
Ηρακλής (Έλλην ηλιακός Θεός)
Όντιν (ο ύπατος, εκπολιτιστής και φιλάνθρωπος σκανδιναβο-γερμανικός Θεός, από τις εορτές του οποίου προέρχονται τα υποτιθέμενα «χριστιανικά» έθιμα του στολισμένου ελάτου και του «Αγιοβασίλη»)
Μπάλντερ (σκανδιναβο-γερμανικός ηλιακός, θνήσκων και ανασταινόμενος Θεός)
Λουπέρκους (ιταλιώτικος, ηλιακός Θεός)
Ντάζμπογκ (σλαβονικός Θεός)
Γιαρίλο (σλαβονικός ηλιακός Θεός της χαράς της ζωής και της νεότητος -«jaru» = «νεότης»)
Σάουλε (λιθουανή, ηλιακή Θεά)

Υ.Σ.Ε.Ε. Πηγές:Claudio Rutilio «Θεολογία των Ρωμαίων», Αθήναι 1997Βλάσης Γ. Ρασσιάς «Εορτές και Ιεροπραξίες των Ελλήνων», Αθήναι 2000 (β έκδοση)Robertson John M. «Pagan Christs», Λονδίνο 1903Otto Walter F. «Διόνυσος. Μύθος και Λατρεία», Αθήναι 1991Λεκατσάς Παναγής «Η Καταγωγή Των Θεσμών, Των Εθίμων, Και Των Δοξασιών», Αθήναι 1951Jackson G. John «Pagan Origins Of The Christ Myth», Τέξας 1991 (γ έκδοση)Steve Wyler «Ηλιακά Σύμβολα», Αθήναι 1998Λέτσας Ν. Αλέξανδρος «Μυθολογία Της Γεωργίας», τόμοι 1-3, Θεσσαλονίκη 1957

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.ΧΘΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΧΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥΣ.ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ,Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΛΕΧΩΘΕΙ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ,ΙΚΑΝΑ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΑ,"ΚΑΘΑΡΑ" ΚΑΙ "ΒΡΩΜΙΚΑ".ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΝ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ Η ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ.ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ,ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΜΕΛΟΣ.ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΚΡΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ,Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ,ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

1940 ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ

2010 ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟ ΕΧΘΡΟ

Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ,ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙ,ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΠΛΟ.
Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΙΠΕ ΤΟ "ΟΧΙ" ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΥΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
ΑΝ ΕΛΕΓΕ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΘΑ ΕΠΕΦΤΕ ΑΜΕΣΩΣ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΧΙ ΩΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ.
ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ 'ΚΕΙΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΟΙ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΛΛΑ ΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ,ΜΕ ΤΙΣΦΙΛΕΝΑΔΕΣ ΤΟΥΣ,ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.
ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΤΑ "ΜΕΤΑΞΟΠΑΙΔΑ" ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΒΙΣΜΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΕΤΑΞΑ.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ,ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ,ΕΒΛΕΠΕΣ ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ,ΦΤΩΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΕΔΡΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ.ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ "ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ ΑΛΛΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ".
ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ ΑΦΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΔΕ ΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΕΡΙΧΝΑΝ,ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ,ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ.
Ο ΙΔΙΟΣ ΓΛΙΤΩΣΕ ΑΠΟ ΤΥΧΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ,ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΕΝΤΟΛΗ.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,ΟΣΟΙ ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΟΣΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ,ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ,ΔΕΝ ΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕ ΑΠΟ ΤΟ,ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ,ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
ΑΣ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ,ΑΠΛΑ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.

ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΕΙΑ

ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ.ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:ΚΑΙΜΑΚΤΣΑΛΑΝ,ΣΕΙΧ ΣΟΥ,ΤΟΥΡΚΟΛΙΜΑΝΟ,ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΓΥΑΛΟΣ,ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ,ΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ,ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ "ΚΑΛΟΣΥΝΗ" ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΕΚΑΨΑΝ,ΣΚΟΤΩΣΑΝ,ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ,ΑΤΙΜΑΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΖΕΙ...ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ "ΛΕΙΠΟΥΝ" Η ΕΠΕΙΔΗ ΟΤΑΝ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ.
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΟΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ.
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΜΥΑΛΟ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΑΣ,ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΜΑΣ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ,ΟΜΟΡΦΕΣ,ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ.
ΑΣ ΑΡΧΙΣΕΙ,ΛΟΙΠΟΝ,ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΞΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ.
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΑΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ,ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ,ΚΑΘΕ ΞΕΝΙΚΗ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΙ Η ΞΕΝΟΛΑΓΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ-ΛΕΞΕΙΣ.
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΛΛΗΝΕΣ..ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ...

ΞΕΦΤΙΛΕΣ - ΣΟΥΡΓΕΛΑ

ΝΑΙ,ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟ 1935,ΟΠΟΥ ΥΠΕΣΤH ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

ΤΩΡΑ,ΕΝ ΕΤΗ 2010,ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ(Γ.Ε.Ν.) ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΞΑ ΚΑΙ Η ΣΟΥΡΓΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΘΕ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΑΣ,ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ.

ΤΣΟΥΛΑΚΙΑ,ΒΛΑΧΟΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ,ΑΔΕΡΦΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΡΕΝΤΙΚΟΛΟ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ "ΕΚΔΗΛΩΣΗ".

ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΝΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΔΕ ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ,ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ,ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΤΥ,Η ΑΛΛΗ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ,ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ.

ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΣΟΥΛΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ,ΑΦΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟ ΑΒΕΡΩΦ,ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

ΕΓΩ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,ΕΑΝ ΕΒΡΙΣΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ,ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ.

ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΩΣΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ.

ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΓΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΞΕΧΥΛΙΣΕΙ.

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟ Γ.Ε.Ν. ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ...

«Εξηγήσεις» από το διευθυντή του παροπλισμένου θωρηκτού Αβέρωφ ζήτησε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτρης Ελευσινιώτης μετά την αποκάλυψη από το Πρώτο Θέμα ότι την προηγούμενη Πέμπτη ο εφοπλιστής Πατίτσας διοργάνωσε πραγματικό γλέντι με μοντέλα στο κατάστρωμα του ιστορικού πλοίου που έχει χαρακτηριστεί μουσείο. Αφότου το Πρώτο Θέμα αποκάλυψε τις φωτογραφίες από το «πανηγύρι» πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ και κυρίως μετά τη δημοσίευση των εικόνων με διάφορα μοντέλα που φορούσαν μίνι να ποζάρουν σε ιδιότυπες στάσεις μπροστά από τα κανόνια του θωρηκτού, στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού προκλήθηκε αναστάτωση. Κι αυτό η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού που παραχώρησε την άδεια για να γίνει η σχετική εκδήλωση πάνω στο πλοίο μουσείο θεωρούσε ότι επρόκειτο για μια απλή δεξίωση με κοκτέιλς και αναψυκτικά στο πλαίσιο της έκθεσης Ποσειδώνια 2010. Στην άκρως απολογητική ανακοίνωση που εξέδωσε το Γεν αναφέρεται ότι «το ΓΕΝ είχε ενημερωθεί ότι επί του ΠΝΜ Γ. Αβέρωφ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την Πέμπτη 10 Ιουνίου εκδήλωση για την ολοκλήρωση των «Ποσειδωνίων 2010», τη διοργάνωση της οποίας είχε αναλάβει η ναυτιλιακή εταιρείας Atlas Maritime. Για το λόγο αυτό άλλωστε το ΓΕΝ προχώρησε στην παραχώρηση του».Τελικώς αντί για συζητήσεις και ποτά υπό τους ήχους απαλής μουσικής, τα μοντέλα και οι εφοπλιστές ξεσήκωσαν το θωρηκτό με χορούς, τραγούδια και φωτογραφήσεις νεαρών κυριών με light εμφάνιση. Η ηγεσία του Πολεμικού ναυτικού έχει ήδη διατάξει έρευνα για να διακριβωθεί τι ακριβώς συνέβη στο θωρηκτό την προηγούμενη Πέμπτη και μ ευθύνη ποίων. Ήδη ο διευθυντής του Αβέρωφ, έφεδρος αρχιπλοίαρχος Ευάγγελος Γαβαλάς έχει κληθεί να δώσει «έγγραφες εξηγήσεις για το τι ακριβώς έγινε στο χώρο». Το ΓΕΝ προαναγγέλλει ότι εφόσον «προκύψουν ευθύνες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αυτές θα καταλογιστούν».Ενώ όμως η «τιμωρία» μοιάζει να αφορά μόνο το διευθυντή του πλοίου μουσείου, παραμένει κρίσιμο το ερώτημα ποιοι αξιωματικοί από την ηγεσία του ΓΕΝ συναίνεσαν να γίνει το πάρτι πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ και κυρίως ποιες εγγυήσεις έλαβαν ότι η δεξίωση θα γίνει σε κόσμιο πλαίσιο, τέτοιο που να ταιριάζει στην ιστορική βαρύτητα του χώρου. πηγη:πρωτο θεμα

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ.ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΗ,ΞΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΝΕΤΙΚΑ.ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ,ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ,ΟΤΙ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΥΛΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ.ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΕΙΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΙ ΣΤΟ DNA ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ.ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ,ΤΟΤΕ,ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΛΕΙΣΤΕΣ,ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ .ΥΠΗΡΞΕ ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΑ "ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΗΣΗ" ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ "ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ" ΚΑΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ.ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΜΙΚΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ,ΕΧΘΡΟΥΣ Η ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΙΗΣ ΤΕΚΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ,ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ,ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΣO ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.ΟΠΟΙΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΔΟΜΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΒΙΑΣΜΟΥ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΧΘΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟ,ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΟΙΣ ΧΙΛΙΟΙΣ.ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΓΓΕΝΟΛΟΙ ΘΑ "ΦΛΕΓΟΝΤΑΝ" ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ,ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΥΤΟ,ΚΑΙ ΘΑ "ΕΞΑΦΑΝΙΖΑΝ" ΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ,ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΥΤΕΙ.ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ "ΔΟΥΛΕΙΑ" ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ,ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΟΙ ΦΥΣΙΚΑ.ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΠΩΣ ΣΚΛΗΡΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ...


Δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά καυκάσια φυλή (λευκή φυλή)! Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων, άλλων πληθυσμιακών ομάδων, εκτός της λευκής, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρότερο του 0,5%!
To DNA των Ελλήνων, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς! Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, ήταν μαύροι… Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι! Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστημονική υπόσταση. Όλες αυτές οι …ανθελληνικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επιστημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών. Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα, των οποίων απώτερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Ο συντονισμός της συγκεκριμένη έρευνας, η οποία αφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευνητική ομάδα του κ. Τριανταφυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.
Η ταυτότητα της έρευνας.
Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια διαφόρων χωρών (από τη Βαγδάτη μέχρι τη Μόσχα). Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώπου». Τίτλος της έρευνας «Η προέλευση, διασπορά και διαφοροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου». Στην εργασία, χρησιμοποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 διαφορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα). Από την Ελλάδα αναλύθηκε η γενετική σύσταση 143 ανδρών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη διερεύνηση των απλοομάδων Ε και J του χρωμοσώματος Υ.Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.
«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή. Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσματα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευνητών που βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, σε 925 δείγματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι. Δεν αλλάζει αυτό με τίποτε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή». Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση. Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέτες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποίος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:
«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μεταδώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, “μοιάζει” πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέχεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.
Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότητας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρεθεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».
Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.
Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:
«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη καιέφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στηΔυτική Ευρώπη».
Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενετικά- από τους Σλάβους:
«Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα. To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή. Γεγονός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπιστώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA. Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής: Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες, π.χ. Πελοποννήσιους. Στην εργασία ελέγχθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποίκων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοίκους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.
Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγάλη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».
πηγη:ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣΚυριακή 6 Νοεμβρίου 2005

ΥΠΑΤΙΑ.ΓΥΝΑΙΚΑ,ΜΑΡΤΥΡΑΣ,ΣΥΜΒΟΛΟ,ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η 8η ΜΑΡΤΙΟΥ,ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ.
ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ ΤΟΤΕ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ.
ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΕΙΧΕ "ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ" Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ,ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΑΤΟΡΙΑ,ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΗΤΑΝ ΑΣΥΜΒΑΤΑ.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΥΠΑΤΙΑ ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΥΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΙΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Αφιέρωμα στην Εθνομάρτυρα Υπατία, 370-415
Ο ποιητής Παλλαδάς της αφιέρωσε ένα σύντομο, αλλά χαρακτηριστικό ποίημα:
«Στην Υπατία, που στην λάμψη σου, στα λόγια σου κλίνω γόνυ και υψώνω το βλέμμα μου προς τον έναστρο ουρανό του πνεύματός σου. Γιατί προς τον ουρανό τοξεύει η πράξη σου, προς τον ουρανό οδηγεί των λόγων σου η ομορφιά, θεϊκή Υπατία Ω συ των πνευματικών επιστημών υπέρλαμπρο αστέρι».
Η Εθνομάρτυρας και Φιλόσοφος Υπατία ήταν θυγατέρα του μαθηματικού και Φιλοσόφου Θέωνος. Αν και υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες για την ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς της, η πιό πιθανή είναι το +370. Σπούδασε μαθηματικά κάτω από την καθοδήγηση του πατρός της. Για να ολοκληρώσει τις σπουδές της έπεισε τον πατέρα της να την στείλει στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στην σχολή του Πρόκλου και επηρεάστηκε βαθύτατα από τη διδασκαλία του. Παραδίδεται ότι ο Πρόκλος διέκρινε μεταξύ των μαθητών του την Υπατία, όχι μόνο για την διαλεκτική της οξύτητα, αλλά και για την στέρεη μαθηματική της σκέψη. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην σχολή του Ιεροκλέους.
Η φήμη της ως σπουδαίας Φιλοσόφου διαδόθηκε μεταξύ των νέων συμμαθητών, στους οποίους άρχισε κατ’ ιδίαν να διδάσκει την θεωρία του Πλωτίνου και την μέθοδο του διδασκάλου της Πρόκλου, την οποία είχε βαθύτατα αφομοιώσει. Και στις δύο σχολές έγινε αντικείμενο λατρείας για το εξαίσιο πνευματικό και σωματικό της κάλλος. Το θάρρος, η παρρησία, η διαλεκτική δύναμη και η σπάνια αναλυτική ικανότητα, την καθιέρωσαν στις συνειδήσεις των συγχρόνων της. Μετά τις σπουδές της στις νεοπλατωνικές σχολές του Πρόκλου και του Ιεροκλέους επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου επίσης διέπρεψε ως επικεφαλής φιλοσοφικής και μαθηματικής σχολής, δεδομένου ότι η επίδοσή της στα μαθηματικά και την γεωμετρία υπήρξε κορυφαία. Η φήμη της δρασκέλισε τα τοπικά σύνορα της Αλεξανδρινής σχολής και έφτασε ως την σχολή της Αντιοχείας, την οποία σε μεγάλο βαθμό επηρέασε.
Η Υπατία έγινε επικεφαλής της Πλατωνικής Σχολής της Αλεξανδρείας γύρω στο +400. Δίδασκε μαθηματικά και φιλοσοφία και ειδικώτερα τον Νεοπλατωνισμό. Βάσισε την διδασκαλία της πάνω στον Πλωτίνο και τον Ιάμβλιχο. Περιγράφεται από όλους τους σχολιαστές ως χαρισματική καθηγήτρια. Η Υπατία συμβόλιζε την επιστήμη και την αρετή.
Το +412 ο χριστιανός Κύριλλος έγινε «πατριάρχης» Αλεξανδρείας. Ο ρωμαίος έπαρχος της Αλεξανδρείας Ορέστης παρακολουθούσε τα μαθήματα της Υπατίας και ως εκ τούτου ο Κύριλλος τον θεώρησε εχθρό του. Η Υπατία έγινε το κέντρο προσοχής και θεωρήθηκε ως υπεύθυνη για τα εθνικά φρονήματα του Ορέστου. Μερικά χρόνια αργότερα η Υπατία δολοφονήθηκε από τους μοναχούς που υποστήριζαν τον Κύριλλο. Σύμφωνα με τον Σωκράτη τον σχολαστικό δολοφονήθηκε από τον χριστιανικό όχλο με επικεφαλής τον χριστιανό αναγνώστη Πέτρο. Η δολοφονία της σχεδιάσθηκε από τον Κύριλλο που θεωρούσε απειλή της δικτατορίας του την ευρυμάθειά της. Η δολοφονία της θεωρείται ορόσημο διότι από τότε αρχίζει ο χριστιανικός μεσαίωνας και την απαγόρευση της επιστήμης για 1000 περίπου χρόνια.
Η Υπατία ήταν η τελευταία μεγάλη μαθηματικός και Φιλόσοφος της Αλεξανδρείας. Με το να γράψει ένα υπόμνημα στα Κωνικά του Απολλωνίου του Περγαίου όπου μίλαγε για τις κωνικές τομές από ένα επίπεδο, έκανε την γεωμετρία προσιτή στους φοιτητές της. Δίδασκε Έλληνες και χριστιανούς. Μεταξύ των μαθητών της ήτο και ο χριστιανός Συνέσιος της Κυρήνης. Δίδασκε σύμφωνα με τον Φιλοστόργιο στην Νεοπλατωνική Σχολή της πόλεως από ηλικίας 25-30 ετών. Υπήρξε πνευματική μητέρα αρκετών προσωπικοτήτων της Αλεξανδρείας, λ.χ. Ευοπτίου, Ησυχίου, Ολυμπίου, Ερκουλιανού, Τρωίλου, Ιεροκλέους. Άνθρωποι απ’ όλες τις πόλεις ερχόντουσαν να την ακούσουν και να μάθουν απ’ αυτήν. Ξεπέρασε ακόμη και την φήμη του πατρός της. Οι πηγές αντιφάσκουν στο αν ήτο παντρεμένη ή όχι. Ο Δαμάσκιος λέει ότι σύζυγός της ήταν ένας σημαντικός άντρας, επίσης φιλόσοφος, ο Ισίδωρος.
Η συμβολή της Υπατίας στην ανάπτυξη των μαθηματικών και ειδικότερα της γεωμετρίας υπήρξε αναμφισβήτητη σε βαθμό, που οι σύγχρονοί της, αλλά και οι μεταγενέστεροι συγγραφείς να την ονομάζουν Γεωμετρική. Μεγάλος θαυμασμός διαποτίζει τα κείμενα των συγγραφέων τούτων και για τις επιδόσεις της σε τομείς τεχνικούς ή σχετικούς με ζητήματα μηχανικά. Εφηύρε διάφορα επιστημονικά όργανα: όργανο για απόσταξη του ύδατος, όργανο για την μέτρηση του ειδικού βάρους του ύδατος, έναν αστρολάβο.
Η Υπατία συνέγραψε πολλά έργα, από τα οποία φαίνεται η ευρυμάθειά της. Οι τίτλοι των κυριοτέρων έργων της είναι: «Υπόμνημα εις Διόφαντον», ο οποίος υπήρξε περίφημος προγενέστερός της μαθηματικός. «Υπόμνημα στα Κωνικά» του Απολλωνίου του Περγαίου, που ήταν επίσης διαπρεπής μαθηματικός. «Αστρονομικός Κανών». Γνωστά, επίσης είναι τα «Σχόλια» στο αστρονομικό σύστημα του Πτολεμαίου.
Όμως τα συγγράμματα της Υπατίας τα έκαψαν οι χριστιανοί μαζί με το σώμα της. Κάποιοι ερευνητές τα αναζητούν στα συγγράμματα τα παραδοθέντα υπό το όνομα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Και συγκεκριμένα: Θεία ονόματα (Περί των Θείων ονομάτων). Περί της ουρανίας ιεραρχίας. Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Περί της μυστικής θεολογίας. Δέκα επιστολαί.
Η Εθνομάρτυρας Υπατία συνήθιζε να φορά τον φιλοσοφικό τήβεννο και να περπατά μέσα στην πόλη και να ερμηνεύει τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη ή οποιονδήποτε άλλο φιλόσοφο σε αυτούς που ήθελαν να την ακούσουν. Ήταν δίκαιη και ενάρετη. Όλη η πόλη την αγαπούσε, αλλά οι χριστιανοί ηγέτες την φθονούσαν. Γιατί αν και η Φιλοσοφία είχε εξοστρακιστεί, το όνομά της έδειχνε μεγαλοπρεπές και εξασκούσε επιρροή στην διανόηση της πόλεως.
Κάποτε ο Κύριλλος, επίσκοπος των χριστιανών, περνούσε δίπλα από το σπίτι της Υπατίας και είδε ένα μεγάλο πλήθος μπροστά στην θύρα της. Κάποιοι ερχόντουσαν, άλλοι έφευγαν και άλλοι στεκόντουσαν τριγύρω. Όταν ο Κύριλλος ρώτησε γιατί υπήρχε το πλήθος εκεί και τί ήταν όλη αυτή η φασαρία, του είπαν ότι ήταν το σπίτι της Υπατίας της Φιλοσόφου και επρόκειτο να τους μιλήσει. Όταν ο Κύριλλος το άκουσε αυτό γέμισε με τόσο φθόνο ώστε αμέσως άρχισε να συνωμοτεί για την δολοφονία της.
Ο Ιωάννης ο Νικίου, χριστιανός χρονογράφος, συκοφαντεί την Υπατία γράφοντας ότι ασκούσε την μαγεία και εξαπατούσε πολύ κόσμο με σατανικές τελετουργίες. Και ότι ο κυβερνήτης Ορέστης την τιμούσε διότι τάχα τον είχε εξαπατήσει και αυτόν με τα μαγικά της. Και γι' αυτό ο κυβερνήτης σταμάτησε να έρχεται στην χριστιανική εκκλησία όπως ήταν το έθιμο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά έστειλε πολλούς χριστιανούς στην Υπατία, ενώ αυτός δεχόταν απίστους στην οικία του. Με αυτά τα ψεύδη ο Ιωάννης ο Νικίου υποδαύλιζε το μίσος κατά της Υπατίας.
Μετά από κάποιες διώξεις κατά ιουδαίων στην Αλεξάνδρεια από τον Κύριλλο άρχισαν, σύμφωνα με τον Ιωάννη τον Νικίου, να ψάχνουν για την δαιμονισμένη γυναίκα(Υπατία) που δήθεν ήταν υπεύθυνη για τα επεισόδια. Και αφού την συνέλαβαν, συνεχίζει ο Ιωάννης, της έσχισαν τα ρούχα και την έσυραν στους δρόμους μέχρι που πέθανε. Και μετά πήγαν το πτώμα της στην θέση Κυναρίων και το έκαψαν. Και ο χριστιανικός λαός περικύκλωσε τον Κύριλλο και τον ονόμασε νέο Θεόφιλο, διότι είχε καταστρέψει τα τελευταία απομεινάρια της «ειδωλολατρίας» στην πόλη.
Με την ευφράδεια και την ευρυμάθειά της η Υπατία θεωρήθηκε από τον χριστιανισμό ως απειλή για αυτόν. Μετά την δολοφονία της, πολλοί φιλόσοφοι, και διανοητές εγκατέλειψαν την Αλεξάνδρεια και από τότε η πόλη έχασε τα πρωτεία ως κέντρου γνώσεων.
Όταν ο χριστιανισμός πήρε την εξουσία στην Αλεξάνδρεια, από την αρχή έβαλε ως στόχο να καταστρέψει δύο από τα σημαντικώτερα μνημεία του αντιπάλου. Την Βιβλιοθήκη και τον Ναό του Σεραπείου. Ο Θεόφιλος τα κατέστρεψε και τα δύο. Τον Θεόφιλο διαδέχθηκε ο ανιψιός του Κύριλλος ο οποίος μισούσε οτιδήποτε Ελληνικό. Τον Ελληνικό τρόπο σκέψεως, τα Ελληνικά βιβλία, τον Ελληνικό πολιτισμό, τα Ελληνικά Ήθη και Έθιμα. Και αφού ο θείος του κατέστρεψε την Βιβλιοθήκη και το Σεράπειο, αυτός ανέλαβε να εξοντώσει τους φιλοσόφους, ερευνητές, και ποιητές που ήσαν φορείς του Ελληνικού Πολιτισμού. Η Υπατία ήταν η πιο αντιπροσωπευτική εκπρόσωπος του Ελληνικού Πολιτισμού εκείνο τον καιρό στην Αλεξάνδρεια.
Ο Κύριλλος έπεισε τους χριστιανούς ότι η Υπατία έδωσε στην Ελληνική Θρησκεία ένα επικίνδυνο γόητρο, και αυτό εμπόδιζε την πρόοδο της νέας πίστεως. Όταν η Υπατία εμφανιζόταν στους δρόμους με το άρμα της οι άνθρωποι πετούσαν λουλούδια επάνω της, και έλεγαν ζήτω η κόρη του Θέωνος. Οι ποιητές την έλεγαν Παρθένα του Ουρανού. Κρίνοντας από τα χρονικά της εποχής φαίνεται ότι η ομορφιά της, που θα έκανε ακόμα και την Κλεοπάτρα να ζηλέψει, ήταν τόσο μεγάλη όση ήτο και η μετριοφροσύνη της. Η ομορφιά της εξέπληττε τους οφθαλμούς, ενώ τα λόγια της αιχμαλώτιζαν τα αυτιά. Από τα μεγαλύτερα γεγονότα της πόλεως ήταν να παρευρεθεί κάποιος στην αίθουσα όταν η Υπατία ερμήνευε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.
Όμως για τον Κύριλλο οι γνώσεις της ήταν τίποτε, σκουπίδια. Η αρετή της δείγμα του σατανά, η ομορφιά της καταστροφή για τους ανθρώπους. Την μισούσε διότι ήταν ελεύθερη και μπορούσε να σκέφτεται για τον εαυτό της. Κάτι που απαγορεύεται αυστηρά στον χριστιανισμό. Θεώρησε ότι ανταγωνιζόταν τον χριστιανισμό, και ότι έπαιρνε τους ανθρώπους μακριά από τον Τζεσουά που δήθεν ανήκαν σε αυτόν. Με την Υπατία νεκρή, σκέφτηκε, ο λαός θα ερχόταν στον Τζεσουά, και θα του έδινε την αγάπη και την λατρεία που έδιναν τώρα σε αυτήν. Έκλεβε τον «θεό» από τα δικαιώματά του και έπρεπε να πεθάνει. Με την Υπατία νεκρή θα μπορούσε να τα βάλει με τον κυβερνήτη Ορέστη, και να τον κάνει χριστιανό.
Αν ζούσαμε σε εκείνες τις ημέρες θα γινόμασταν μάρτυρες της τελευταίας ημέρας της κορυφαίας Ελληνίδας Φιλοσόφου. Θα βλέπαμε την Υπατία πάνω στο άρμα της να προσέρχεται στην Ακαδημία, όπου θα έκανε την διάλεξή της. Ακολουθείται από πολλούς θαυμαστές και μαθητές, και πλήθος κόσμου περιμένει να την ακούσει. Κατεβαίνει από το άρμα της, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια, και περνά την είσοδο της Ακαδημίας όπου δεξιά και αριστερά βρίσκονται δύο σιωπηρές Σφίγγες. Η αίθουσα φωτίζεται από δαυλούς και ευωδιάζει από αρωματικό λάδι. Η αίθουσα κοσμείται με αγάλματα του Διός και των Πατρώων Θεών. Υπάρχουν ζωγραφιές στους τοίχους με θέμα την Αιγυπτιακή Μυθολογία.
Όρθια στέκεται η νεαρή Φιλόσοφος ντυμένη στα λευκά. Ψίθυροι ακούγονται αλλά σε λίγο απόλυτη σιγή. Αρχίζει να μιλά στα Ελληνικά, την γλώσσα της σκέψεως και της ομορφιάς. Δυστυχώς αυτή είναι η τελευταία της διάλεξη στην Ακαδημία. Αύριο η αίθουσα θα γίνει τάφος. Αύριο η Θεά Αθηνά θα χάσει το πνευματικό της τέκνο. Όταν την αποχαιρέτησαν οι ακροατές της δεν φανταζόντουσαν τί θα επακολουθούσε, ότι σε λίγη ώρα θα γινόντουσαν ορφανοί. Θα έχαναν την πνευματική τους μητέρα.
Το επόμενο πρωί όταν η Υπατία εμφανίσθηκε για να πάρει το άρμα της μπροστά στην οικία της, ξαφνικά πεντακόσιοι στρατοκαλόγεροι από την αιγυπτιακή έρημο, την κατέβασαν από το άρμα της και τραβώντας την από τα μαλλιά, την πήγαν μέσα στην εκκλησία του αγίου μιχαήλ. Αυτά τα ανθρωποειδή, με επικεφαλής κάποιον χριστιανό αναγνώστη ονόματι Πέτρο ο οποίος ήτο το δεξί χέρι του Κυρίλλου, την έγδυσαν και άρχισαν να την γδέρνουν ζωντανή με κοφτερά κεραμίδια. Το πάτωμα πλημμύρισε με το τίμιο αίμα της. Το αίμα πιτσίλισε στους τοίχους, εξαιτίας της βίας με την οποία τα χριστιανικά κτήνη την βασάνιζαν. Μετά άρχιζαν να κομματιάζουν το κορμί της.
Ποτέ η ανθρωπότης δεν είδε τέτοια κτηνωδία παρά μόνον από χριστιανικά κτήνη. Αν υπήρχαν χίλιες κολάσεις δεν θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τον χριστιανισμό. Δεν υπάρχει χειρότερη κόλαση από τον χριστιανισμό.
Ήταν ο Κλασσικός Πολιτισμός που δολοφονήθηκε στο πρόσωπο της Υπατίας και όχι μόνο μία Φιλόσοφος. Η Υπατία ενσάρκωνε το περήφανο πνεύμα, την ομορφιά, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Μαζί της δέχθηκε φοβερό κτύπημα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Δολοφονήθηκε όλος ο πνευματικός κόσμος. Δεν ήταν απλά ο θάνατος μίας γυναίκας. Είναι παγκόσμιο σύμβολο η Υπατία. Δολοφόνησαν το σύμβολο της Ομορφιάς και της Σοφίας. Γι’ αυτό θα τιμωρηθούν όσοι θεωρούν «αγίους» τους δολοφόνους της. Κάθε φορά που εορτάζουν την μνήμη των καθαρμάτων που την δολοφόνησαν, είναι σαν να δολοφονούν την Ελλάδα και την Υπατία ξανά και ξανά.
Ύστερα επακολούθησαν δέκα αιώνες πνευματικού σκότους. Κατά την διάρκεια της πνευματικής κυριαρχίας των απογόνων του Κυρίλλου η νύκτα έπεσε πάνω στην ανθρωπότητα, και η σκλαβιά πάνω σε κάθε πνεύμα Η Υπατία δολοφονήθηκε διότι μόνον οι πτωχοί τω πνεύματι-πνευματικοί νάνοι- είναι οι εκλεκτοί του παραδείσου των ναζωραίων. Εκεί δεν έχουν θέση οι γίγαντες της διανοήσεως, μόνον τα κατακάθια της κοινωνίας.
Θα τελειώσουμε το αφιέρωμά μας με το απόσπασμα από τον χριστιανό Σωκράτη τον σχολαστικό που περιγράφει με κυνικό τρόπο την φρικιαστική δολοφονία από τα χριστιανικά κτήνη που την έσυραν μέσα σε μία χριστιανική εκκλησία. Το απόσπασμα είναι από την εκκλησιαστική του ιστορία, Βιβλίο έβδομο, κεφάλαιο 15ο :
...«Αποδύσαντές τε την εσθήτα οστράκοις ανείλον και μεληδόν διασπάσαντες επί τον Κυναριώνα τα μέλη συνάραντες πυρί κατηνάλωσαν». Δηλαδή την έγδυσαν και με κοφτερά κεραμίδια την έγδαραν και την έκοψαν κομμάτια τα οποία περιέφεραν στην πόλη και αφού έφτασαν στον Κυναριώνα άναψαν φωτιά και τα έκαψαν.
Αφού έκαψαν τα κομμάτια της, έκαψαν μαζί και τα συγγράμματά της κατά πάγια τακτική των χριστιανικών κτηνών, ουρλιάζοντας «στην πυρά μαζί με την μάγισσα». Τιμή και Μνήμη στην Εθνομάρτυρα Υπατία. Μίσος για τα χριστιανικά κτήνη που την δολοφόνησαν. Ας υμνούν οι σημερινοί ρασοφόροι τους «αγίους» δολοφόνους της. Εμείς υμνούμε την Εθνομάρτυρα.
Η αίρεση των ναζωραίων συνεχίζει ακόμα και σήμερα να προκαλεί το Έθνος και τον Ελληνισμό τιμώντας ως «αγίους» τα καθάρματα Θεόφιλο και τον ανιψιό του Κύριλλο, τους δολοφόνους της Υπατίας. Η καταστροφή τους έρχεται γρήγορα, θα λάβουν τον μισθό τους για τα εγκλήματά τους.

Βιβλιογραφία: Φιλοστόργιος, εκκλησιαστική ιστορία. Μαλάλας, χρονογραφία. Θεοφάνης, χρονογραφία. Σωκράτης ο Σχολαστικός, εκκλησιαστική ιστορία. Παλλαδάς, Ύμνος εις την Υπατίαν, Anthologia Graeca. Δίων Χρυσόστομος, Συνέσιος εκ Κυρήνης. Ιωάννης ο Νικίου, χρονογραφία. Λεξικό Σούδα. Συνεσίου του εκ Κυρήνης επιστολαί. Κώδικες: α) Κώδικες: P codex Parisinus 1538, 10ου αιώνα, β) Κώδικες: S codex Vaticanus 866, γ) Κώδικες: R codex Parisinus 1539, 11ου αιώνα. Πηγη:hellenicreligion.gr