ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ,ΕΧΩ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΩΑΣ Η ΟΧΙ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ:
Με τον όρο «Ελληνική Εθνική Θρησκεία» εννοούμε το σύνολο των «νομιζομένων» των Εθνικών (δηλαδή μη χριστιανών) Ελλήνων του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, για τον Κόσμο, για τους Θεούς, για την εκδηλωμένη φύση, για τα ζώα και τους ανθρώπους. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, είναι μία Θρησκεία πολυθεϊστική, εθνική, οργανική και, κυρίως, φυσική, δεν έχει δηλαδή ιδρυθεί από έναν ή περισσότερους ανθρώπους, «προφήτες» ή «θεανθρώπους», αλλά αποτελεί μία δίχως αρχή και τέλος πνευματική συνεξέλιξη με την βιολογική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική οντότητα του έθνους που λέγεται Ελληνικό.
Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, με εντελώς δικές της κατηγορίες και αναφορές, αποτελεί ένα πλήρες κοσμοαντιληπτικό, θεολογικό, ηθικό και λατρευτικό σύστημα, όχι μόνο εντελώς ασύμβατο προς την νυν κρατούσα Θρησκεία, αλλά και ολοκληρωτικά αντίθετο προς αυτήν. Εκτός από την πολύ χυδαία μορφή μίας «interpretatio christiana» (χριστιανικής δηλαδή «ερμηνείας», ή μάλλον παρερμηνείας της), την οποία μας παρουσίασαν οι μισαλλόδοξοι και βέβηλοι χριστιανοί θεολόγοι που στα παραληρηματικά πονήματά τους ελεεινολογούν και βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο τα ιερά σεβάσματα των Ελλήνων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μίας αθέλητης επίσης χριστιανικής και άρα άκυρης, ερμηνείας, η οποία προκαλείται απλώς από το γεγονός ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν κατά κανόνα υποστεί συστηματικό προγραμματισμό της σκέψης και του φαντασιακού τους από την εξ οικείων μετάδοση, τα ελεγχόμενα σχολεία και την διαρκή προπαγάνδα του Χριστιανισμού. Οι Louise Bruit Zaidman και Pauline Schmitt Pantel γράφουν πολύ σωστά στο κεφάλαιο «Συμπεράσματα» του βιβλίου τους «La Religion Grecque dans les cites a l epoque classique» («Η Θρησκεία στις Ελληνικές Πόλεις της Κλασικής Εποχής», Αθήνα, 2004): «Η τάση να μελετούμε την Ελληνική Θρησκεία, ευνοώντας ορισμένες πλευρές της που φαίνεται ότι προανήγγελλαν μία ανώτερη ευσέβεια, η οποία ήταν πλησιέστερη προς τις χριστιανικές αξίες, οδήγησε συχνά στην ερμηνεία των λατρευτικών πρακτικών ορισμένων μειοψηφιών, όπως ήταν οι Πυθαγόρειοι και οι Ορφικοί, ως προάγγελους μιας άλλης αντίληψης του Θείου. Με την ίδια λογική, οι μυστηριακές λατρείες και οι μυητικές τελετές ερμηνεύτηκαν συχνά με τους όρους σωτηριολογικών Θρησκειών και παρουσιάσθηκαν ως μία προετοιμασία για το επέκεινα, για μία μετά θάνατον ζωή, κάτι όμως που δεν συνάδει με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις στα πλαίσια των Ελληνικών πόλεων».
Οι διαφορές της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας από τον Χριστιανισμό είναι πάμπολλες, μερικές μόνον των οποίων θα παραθέσουμε εδώ, για να γίνει στοιχειωδώς κατανοητή η άβυσσος διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές, δημιουργώντας όχι μόνον αντιδιαμετρικές και αντιμαχόμενες αντιλήψεις για τα πράγματα, αλλά και αντιδιαμετρικούς και αντιμαχόμενους τύπους ανθρώπου με αντιδιαμετρικούς και αντιμαχόμενους τρόπους ζωής.
Α. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία αποτελεί μία εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, φυσική και όχι ιδρυθείσα, Θρησκεία, η οποία βασίζεται επάνω στην αλήθεια του Κόσμου, αντί σε διάφορες ονειροπολήσεις για τον Κόσμο, και δέχεται την πραγματικότητα όπως εκείνη είναι, αντί όπως την θέλει να είναι η ανθρώπινη ανασφάλεια. Αναγνωρίζει την Δικαιοσύνη και την Αρμονία ως κυρίαρχους νόμους του Σύμπαντος, αντί να προβάλλει με βέβηλο τρόπο διάφορα ανθρώπινα ή ζωώδη συναισθήματα (λ.χ. αγάπη, φόβο, ζήλεια, κ.ο.κ.) στις σφαίρες των Θεών. Δεν ηθικολογεί, δεν δικάζει υποτιθέμενους αμαρτωλούς, ούτε εκφοβίζει ανασφαλείς ανθρώπους, αλλά διδάσκει τον άνθρωπο την ύψιστη σοφία τού να αποδέχεται την πραγματικότητα, να συμμετέχει σε αυτή και να τιμά όλα εκείνα που την συνέχουν (δηλαδή τους φυσικούς νόμους και τους Θεούς).
Β. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία έχει κυρίως συλλογική διάσταση και ασκεί ευεργετική διαπλαστική επίδραση επάνω στην κοινότητα. Ο ιερέας της αποτελεί τον εκπρόσωπο, συχνά μάλιστα εκλεγμένο, της κοινότητος απέναντι στους Θεούς, πρωτεύοντα δε ρόλο παίζει όχι το θεολόγημα αλλά η πράξις, η επαναλαμβανόμενη τελετουργία η οποία διατηρεί αδιάσπαστη την αόρατη αλυσίδα της ζωής των γενών, η οποία ενώνει το παρελθόν με το μέλλον και τους προγόνους με τους απογόνους. Αντιθέτως, ο Χριστιανισμός κατευθύνει τον εξατομικευμένο άνθρωπο σε προσπάθεια προσωπικής επικοινωνίας με τον Θεό και ακυρώνει κάθε κοινότητα έξω από την αντι-κοινότητα (μία επιβεβλημένη κοινότητα που θέλει να αφανίσει όλες τις κανονικές κοινότητες) που αυτο-αποκαλείται «Εκκλησία». Ο ιερέας του δεν αποτελεί εκπρόσωπο τού «εκκλησιάσματος» απέναντι στον εχθρό των Θεών Θεό των χριστιανών, αλλά εκπρόσωπός του απέναντι στους ανθρώπους, πρωτεύοντα δε ρόλο παίζει όχι η πράξις, από την οποία εξαιρούνται οι τελευταίοι, αλλά το θεολόγημα, στην υπηρεσία του οποίου βιοπορίζονται αμέτρητοι «θεολόγοι», δηλαδή διαχειριστές της ακαταληψίας και του παραλογισμού.
Γ. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται το Σύμπαν ως αιώνια και μοναδική πραγματικότητα, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι αυτό δεν είναι παρά μία κατασκευή («κτίσμα») ενός Θεού που τάχα προϋπήρχε. Το υποτιθέμενο «κτίσμα» έχει μία χρονική αρχή, άρα και ένα χρονικό τέλος, συνεπώς για τους χριστιανούς δεν είναι αιώνιο.
Δ. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται ότι τίποτε δεν υπάρχει έξω από το Σύμπαν, συνεπώς όλα τα δημιουργικά του αίτια και οι Θεοί βρίσκονται μέσα σε αυτό, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο υποτιθέμενος Δημιουργός Θεός του βρίσκεται έξω από το Σύμπαν και απλώς το διαχειρίζεται ως ιδιόκτητο αντικείμενό του.
Ε. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται τους Θεούς ως μη προσωπικά όντα και ταξιθέτες, υποχρεωμένους να σέβονται τους φυσικούς νόμους που οι ίδιοι έθεσαν προς χάρη της ευταξίας του Κόσμου, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο Θεός του είναι πρόσωπο και μονάρχης, ελεύθερος να συμπεριφερθεί κατά βούληση στο «κτίσμα» του ή στα αμέτρητα τμήματά του.
ΣΤ. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται πολλούς Θεούς ως αυτονόητες πληθύνσεις της αρχικής εσωκοσμικής θεϊκής υπόστασης, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο εξωκοσμικός Θεός του (με το «άρρητο» τετραγράμματο όνομα, YHVH, σε ανάπτυξη Ιαχωβά) είναι ένας και μοναδικός, υβρίζοντας κατά συνέπεια τις άλλες αθάνατες οντότητες σαν «δαίμονες» («omnes enim dii gentium daemonia», «όλοι οι Θεοί των Εθνών είναι δαίμονες»).
Ζ. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία απορρίπτει ως παντελώς παράλογη την ύπαρξη ενός «Κακού», το οποίο υποτίθεται ότι στέκει διαχωρισμένο, αυτόνομο και αυτεξούσιο, αφού το λεγόμενο «Κακό» μπορεί να υπάρξει ως σχετική μόνο και συγκριτική έννοια, απέναντι σε εκείνη του «Αγαθού». Στον Χριστιανισμό αντιθέτως, η αυτόνομη ύπαρξη του «Κακού» αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη δόγματα της πίστης του. Ακόμα χειρότερα, στο υποτίθεται αυτόνομο «Κακό», ο Χριστιανισμός δίνει προσωπική υπόσταση, χειροτερεύοντας την προϋπάρξασα αντίληψη του Ιουδαϊσμού περί «αντίπαλου» του Θεού, αλλά απρόσωπου «Κακού»,
Η. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δέχεται ότι το Σύμπαν διέπεται από μία άθραυστη νομοτέλεια, ότι τα πράγματα και τα γεγονότα ακολουθούν μία «Ειμαρμένη» (η λέξη ετυμολογείται από το ρήμα «μείρομαι», δηλ. λαμβάνω σε μοιρασιά το τμήμα που μου ανήκει, ο τύπος του οποίου ρήματος στον παρακείμενο χρόνο της παθητικής φωνής είναι «είμαρμαι»), καθώς και ότι ο χρόνος που διαμορφώνει αυτά τα πράγματα και γεγονότα δεν είναι γραμμικός, ενώ αντιθέτως ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι το «κτίσμα» διέπεται από την διαρκή θεϊκή παρεμβατικότητα, ότι τα πράγματα και τα γεγονότα ρυθμίζονται από την Πρόνοια του Θεού, καθώς και ότι ο χρόνος είναι γραμμικός .

1940.ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940 ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ, ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ,Η 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΟΡΤΗΣ.ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ,ΠΟΥ ΣΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΖΗΣΕ ΧΘΕΣ,ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΘΕΙ.Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ,ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ,ΟΙ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΜΑΧΕΣ,Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ,Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ,Η ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η,ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ.ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ...

ΤΑ ΕΒΡΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά !!! - Hebrew is Greek by Joseph Isaac Jahuda

-->Επί 30 έτη o μεγαλοφυής Εβραίος ερευνητής Joseph Isaac Jahuda συνέκρινε τις 3 γλώσσες Εβραϊκή καί Αραβική προς την Ελληνικήν Ομηρικήν, εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο Hebrew is Greek (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και τα Αραβικά .Το σύγγραμμα του εκδοθέν το 1982 εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς . Ελάχιστα αντίγραφα διεσώθησαν....
O Εβραίος Joseph Isaac Jahuda, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, διαπρεπής δικηγόρος στο Λονδίνο, καθηγητής της Εβραϊκής γλώσσας στην Ιουδαϊκή σχολή της Ταγγέρης. Ιουδαίος την εθνότητα και το θρήσκευμα, γνωρίζων άριστα από στήθους την Παλαιά Διαθήκη, την αρχαία και νέα εβραϊκή, το ήμισυ τού Κορανίου από στήθους, την αρχαία και νέα Αραβική, την Γαλλική, την Αγγλική, την Λατινική.
Μετά την επαφή του με τις Ελληνικές λέξεις αποφάσισε να κάνει συγκριτική έρευνα των συγγενών γλωσσών Εβραϊκής και Αραβικής προς την Ελληνικήν Ομηρικήν, που εξέμαθε. Επί 30 έτη ό μεγαλοφυής ερευνητής συνέκρινε τις 3 γλώσσες, ώσπου εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket Publications Oxford, 1982, ISBN 0-7289-0013-0) ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο HEBREW IS GREEK (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και τα Αραβικά, πού κατ' οικονομία δεν συμπεριέλαβε στον τίτλο.
Το βιβλίο προλογίζει ο Εβραίος καθηγητής Αρχαίων Γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (από 1962) Saul Levin. Ο συγγραφέας J. Yahuda, υποστηρίζει, ότι Overwhelming evidence proves conclusively that Biblical Hebrew is camouflaged Greek in grammar as well as vocabulary (αναντίρρητη απόδειξη επιβεβαιώνει τελικώς ότι τα Βιβλικά Εβραϊκά είναι κεκαλυμμένα Ελληνικά τόσον στη γραμματική όσον και στο λεξιλόγιο) και ότι by and large, the difference between them is a matter of pronunciation. So much that Hebrew cannot be properly understood except through Greek (γενικώς η διαφορά μεταξύ τους είναι θέμα προφοράς. Τόσο πολύ ώστε τα Εβραϊκά δεν δύνανται να καταστούν εντελώς αντιληπτά παρά μόνο μέσω των Ελληνικών).
Παραθέτει δε σε όλες τις σελίδες του βιβλίου του απειράριθμες λέξεις ελληνικές, γραμματικούς τύπους και εκφράσεις που είναι όμοιες με τις Εβραϊκές (χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεση επεξηγηματική γλώσσα την Αγγλική) και καταλήγει: the Jewish, Christian and Islamic cultures the triple pillars of modern civilization have a common Hellenic foundation ( ο Εβραϊκός, ο Χριστιανικός και Ισλαμικός πολιτισμός οι τρεις στύλοι του σύγχρονου πολιτισμού έχουν ένα κοινό Ελληνικό θεμέλιο)
Γράφει ο χρήστης Alastor στο forums.gr :
Το σύγγραμμα του εκδοθέν το 1982 εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς . Ελάχιστα αντίγραφα διεσώθησαν....
Επί σειρά ετών προσπαθούσα να εντοπίσω το βιβλίο που ήταν κυριολεκτικά εξαφανισμένο, μάλιστα έψαξα και σε βιβλιοθήκες ξένων πανεπιστημίων χωρίς αποτέλεσμα. Το μοναδικό αντίγραφο που κατάφερα να εντοπίσω υπάρχει στην βιβλιοθήκη του Oxford . Όμως το συγκεκριμένο αντίγραφο είναι μονίμως «δανεισμένο» επί σειρά ετών!!!
Εν τέλει κατάφερα να αγοράσω ένα αντίγραφο από Ελβετό έμπορο σπανίων συγγραμμάτων έναντι 200 Ευρω.
Παραθέτω το εξώφυλλο-εσώφυλλο μερικές σελίδες του βιβλίου ενδεικτικά, καθως και εναν σύνδεσμο οπου μπορει κανεις να διαβάσει μερικα στοιχεία παραπάνω για τον Yahuda: http://www.grecoreport.com/hebrew_is_greek.htm
Asxetos : Εάν δεν λειτουργεί το λινκ κάντε μία δοκιμή εδώ . Πολύ σπάνιο βιβλίο (στην αγγλική γλώσσα) - Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ το βρίσκεις (μεταχειρισμένο) με λιγότερο απο 500$ - Δείτε εδώ .
Εμείς το βρήκαμε σε μορφή pdf και σας το προσφέρουμε/ενημερώνουμε .... ένα σπάνιο ντοκουμέντο που αξίζει να έχει κάποιος στον σκληρό του δίσκο .
Επειδή το αρχείο ήταν πολύ μεγάλο - 119 mb - είναι σπασμένο στα δύο . Θα το βρείτε για κατέβασμα από το rapidshare.com (γνωστό για την δυνατότητα του φιλοξενίας - διαμοιρασμού μεγάλων αρχείων και όχι μόνο)
1ο Μέρος - μορφή pdf - μέγεθος 60mb : Hebrew_is_Greek_part1.pdf - σελ 1-350
2ο Μέρος - μορφή pdf - μέγεθος 64mb : Hebrew_is_Greek_part2.pdf - σελ 351-707

πηγη: www.asxetos.gr

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936)

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, πολιτικός και κοινωνιολόγος, είναι ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς της νεώτερης Ελλάδας, γνωστός και ως ο "πατέρας της Δημοκρατίας".

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, γιός του Παναγιώτη και της Μαριγώς Παπαναστασίου από το Λεβιδι Αρκαδίας, γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1876. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κοινωνικές επιστήμες, φιλοσοφία και νομικά στα πανεπιστήμια Χαϊδενβέργης και Βερολίνου. Τις σπουδές του σημπλήρωσε στο Λονδίνο και στο Παρίσι.
Από την περίοδο των σπουδών του στη Γερμανία, ο Α. Παπαναστασίου έρχεται σε επαφή με τα θεωρητικά προβλήματα του σενεργατισμού μελετά διεξοδικά τα συναιτεριστικά ρεύματα της εποχή του και διαμορφώνει τις συναιτεριστικές του αντιλήψεις από οικονομική, κοινωνική και πολιτική άποψη. Οι αντιλήψεις του αυτές είναι επιρρεασμένες από την συναιτεριστική πρακτική που κυριαρχούσε στη Γερμανία στις αρχές του 20ού αιώνα. Μάλιστα πρώτος και σε πολύ πρώιμη εποχή θα υπογραμμίσει στις χειρόγραφες σημειώσεις του "Πολιτεία και Αγροτικοί συνεταιρισμοί" την πρωτοποριακή αντίληψη ότι "ο συνεταιρισμός είναι ένωση προσώπων και όχι κεφαλαίων".
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1907 άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. Το 1908 ίδρυσε με συνεργάτες του την "Κοινωνιολογική Εταιρία" με σκοπό την εξασφάλιση σε όλους εξίσου ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Επίσης ήταν ο ιδρυτής μαζί με τον Δελμούζο και τον Πετιμεζά της "Ομάδας των Κοινωνιολογων".
Το 1910 ιδρύθηκε από τα μέλη της Κοινωνιολογικής Εταιρίας το Λαϊκό Κόμμα με πρόγραμμα μεταρρυθμιστικό και οργάνωση δημοκρατική. Την ίδια χρονιά ο Α. Παπαναστασίου εκλέχτηκε βουλευτής και έδωσε ανυποχώρητες μάχες για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος και την παραχώρηση των τσιφλικιών στους ακτήμονες της Θεσσαλίας.
Το 1916, ως βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων, προσχώρησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης και αντιπροσώπευσε την Επαναστατική Κυβέρνηση των Ιόνιων Νησιών. Το Μάρτιο του 1917 του ανατέθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης η Γενική Διοίκηση των Ιόνιων Νήσων όπου είχε την ευκαιρία να επιδείξει τη διορατικότητά του στο χειρισμό των εθνικών θεμάτων.
Το 1922 ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου προχώρησε σε ανασυγκρότηση του Λαϊκου Κόμματος , το οποίο απέκτησε οργάνωση κοινοβουλευτικού δημοκρατικού κόμματος αρχών και ονομάστηκε "Δημοκρατική Ένωση". Από το 1926 πήρε τον υπότιτλο "Αγροτικόν και Εργατικόν Κόμμα", ο οποίος από το 1928 και μετά έγινε ο οριστικός του τίτλος.
Ο Παπαναστασίου εξελέγη πολλές φορές βουλευτής (1910,1915,1923,1926,1928,1932,1933 -σε επαναληπτική εκλογή- και 1936) με αδιάλειπτη και ενεργό συμμετοχή στη Βουλή και προτάσεις πρωτοποριακές για όλους τους τομείς και ιδιαίτερα για τα κοινωνικά και τον αγροτικά θέματα. Ήταν ο σημαντικότερος υποστηρικτής του συναιτεριστικού ζητήματος και εξέφρασε την ιδέα αυτή σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Συμμετείχε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου και διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών, Εσωτερικών και Περιθάλψεως στις κυβερνήσεις του Ε. Βενιζέλου.
Από το 1917 ώς το 1920 ήταν Υπουργός Συγκοινωνιών και προσωρινά Υπουργός περιθάλψεως και Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Στη θέση αυτή επιτέλεσε λαμπρό έργο όπως η ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, η οικιστική νομοθεσία σχετικά με το σχέδιο πόλεων, ο έλεγχος των δημοσίων έργων, η ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917, η πρόνοια για τη γεωργική και τεχνική εκπαίδευση.
Το 1922 πρωτοστάτησε στη συγγραφή και δημοσίευση του Δημοκρατικού Μανιφέστου, με το οποίο καταγγέλθηκε επώνυμα και δημόσια η ολέθρια για τη χώρα πολιτική των φιλοβασιλικών κυβερνήσεων στο Μικρασιατικό. Για την πράξη αυτή συνελήφθηκε και φυλακίστηκε μαζί με τους συνυπογράψαντες. Μεταξύ άλλων έγραφε ο Αλ. Παπαναστασίου στο Δημοκρατικό Μανιφέστο:
"Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και τωνμ αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικόν τιμάριον και δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτόν να θυσισασθεί και το ελέχιστον τμήμα της χάριν προσωπικών βασιλικών συμφερόντων".
Το Μάρτιο του 1924 σχημάτισε κυβέρνηση με τη στήριξη του κόμματος των Φιλελευθέρων η οποία, με τη δική του επιμονή, κατέθεσε στις 25/3/1924 ψήφισμα στη Δ΄ Συντακτική Συνέλευση για την ανακύρηξη αβασίλευτης Δημοκρατίας, κηρύσσοντας έκπτωτη τη μοναρχία. Το ψήφισμα επικυρώθηκε με δημοψήφισμα στις 13/4/1924. Εως τις 18/6/1924 που διήρκησε η πρωθυπουργία του κατέθεσε στην Εθνοσυνέλευση σημαντικές προτάσεις που ψηφίστηκαν όπως η ίδρυση Πανεπιστήμιου στη Θεσσαλονίκη, η λαϊκη μετεκπαίδευση, η αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας κ.ά.
Από το 1926 εώς το 1928 διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζαϊμη, με σημαντικό έργο όπως: η υπογραφή πρωτοκόλλου για την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας, μέριμνα για τη εκπαίδευση, η δημιουργία συναιτερισμών, η αποκατάσταση ακτημόνων κ.ά.
Στις 26/5/1932 πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης η οποία ορκίστηκε αλλά παραιτήθηκε στις 3/6/1932. Από τον Ιανουάριο έως το Μάρτιο του 1933 ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Γεωργίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Μετά την αποτυχία του κινήματος του 1935 παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο, αλλά απαλλάχθηκε.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν οι θέσεις του για ένωση των Βαλκανικών λαών σε ενιαίο δημοκρατικό σχηματισμό. Σκοπός του ήταν η ειρηνική επίλυση των διαφόρων και πολυχρονίων αντιθέσεων, η διατήρηση της φιλίας και της πολυμερούς συνεργασίας και ασφάλειας και η αποφυγή των ξένων παρεμβάσεων. Για την υλοποίηση των στόχων αυτών ο Παπαναστασίου πρότεινε τη σύγκλιση ετησίων διασκέψεων των Βαλκανικών κρατών. Έγιναν 4 Βαλκανικές Διασκέψεις από το 1930 εώς και το 1933 με σημαντικά αποτελέσματα.
Η δικτατορία του Ι. Μεταξά τον έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο Α. Παπαναστασίου πέθανε ξαφνικά στις 17/11/1936 από ανακοπή καρδιάς, μένοντας στην ιστορία σαν ένας πρωτοπόρος και εμπνευσμένος πολιτικός, σαν εξαίρετος επιστήμονας και σαν ηθικός άνθρωπος.

Ενα άγνωστο, στους πολλούς, αλλα σημαντικότατο πολιτικό πρόσωπο για την Ελλάδα.
Με δικές του ενέργειες έδιωξε τα μοναστήρια απο το νησί της Λήμνου, τα οποία κατείχαν πολύ μεγάλες γεωργικές εκτάσεις στο νησι και φυσικά πολυς κόσμος, κυριως φτωχοί και ακτήμονες, δούλευαν για λογαριασμό των μοναστηριών-μοναχών με μονη ανταμοιβή μια σαρδέλα και ενα κομμάτι ψωμί.
Δούλευαν σαν σκλαβοι με τον βούρδουλα του μοναχού πανω στα κεφάλια τους και στις μικρές όμορφες εργατριούλες έκαναν και τα γλυκά μάτια.
Μην ξεχνούμε οτι πολλοί απο τους μοναχούς ηταν εγκληματίες που τοτε κατέφευγαν στον μοναχισμό για να αποφύγουν την δαγκανα του νομου,ενα καταφύγιο για καθε καρυδιάς καρύδι.
Πραγματικό καρκίνωμα για τον τοπο αποτελούσαν τα μοναστήρια μέχρις οτου ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου καθάρισε το νησί απο δαυτους και έδωσε τα κτήματα στους φτωχούς ακτήμονες ετσι ωστε να μπορέσουν να ζήσουν και αυτοι σαν άνθρωποι...

ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΙ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΕΡΣΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ.ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.ΝΙΚΗΦΟΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.ΠΑΝΤΑ Η ΑΣΙΑ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΤΑΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΥΛΕΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΑΝ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ,ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ.Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΗΡΘΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΓΛΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ...

8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

8/10/1912 : Απελευθέρωση της Λήμνου με την αποβιβαση του ναυαρχου Παυλου Κουντουριωτη, η οποία εξασφάλισε στο στόλο μας το λιμάνι του Μούδρου, που χρησιμοποιήθηκε σαν ναυτική βάση κατά τη διάρκεια του πολέμου με αποτελεσμα ο ελληνικος στολος να κυριαρχει σε ολο το αιγαιο.Στο θωρηκτο Γ.Αβερωφ, με το οποιο ο ναυαρχος Π.Κουντουριωτης κατεφθασε στη Λημνο, υπηρετησε και ο παππους μου το 1935.Ακομη θυμαται, αν και πολυ ηλικιωμενος, θαυμαστες ιστοριες απο την ζωη στο θρυλικο εκεινο πολεμικο πλοιο...

1922:Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ 1922.ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΝΕΟΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ (ΒΛΕΠΕ ΡΕΠΟΥΣΗ) ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΝΤΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΝΤΡΟΠΗ (ΞΑΝΑΒΛΕΠΕ ΡΕΠΟΥΣΗ)...

ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΘΗΡΑΣ

Η μεγαλύτερη έκρηξη των τελευταίων 10.000 ετών ήταν της Θήρας.

H έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο είδος τα τελευταία 10.000 χρόνια. Eγινε άνοιξη, πιθανότατα του 1614-1613 π.X. και ο όγκος των προϊόντων της υπολογίζεται σε 60 κυβικά χιλιόμετρα μάγματος ή 150 δισεκατομμύρια τόνους πετρώματος. Προκάλεσε τσουνάμι που δεν πρέπει να ξεπέρασε το ύψος των 17-20 μέτρων στις ακτές της Kρήτης και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνδεθεί με την παρακμή του Mινωικού πολιτισμού.
Oι εντυπωσιακές διαπιστώσεις ανήκουν στον ηφαιστειολόγο Γιώργη Bουγιουκαλάκη και θα ανακοινωθούν αύριο στις 7 μ.μ. στην Aρχαιολογική Eταιρεία στο πλαίσιο της διάλεξής του με θέμα «H Mινωική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης», που οργανώνει η Eταιρεία Στήριξης Σπουδών Προϊστορικής Θήρας και το Iνστιτούτο Mελέτης και Παρακολούθησης Hφαιστείου Σαντορίνης.
«Πριν ο οικισμός ταφεί κάτω από την τέφρα της μινωικής έκρηξης είχε ήδη χτυπηθεί από έναν πολύ ισχυρό σεισμό», σημειώνει ο κ. Bουγιουκαλάκης. O ίδιος πιστεύει ότι οι διασωθέντες κάτοικοι του οικισμού του Aκρωτηρίου επέστρεψαν για να απεγκλωβίσουν όσους δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν, να μαζέψουν ό,τι πολύτιμο και χρήσιμο είχε σωθεί. Δεν πρόλαβαν να κάνουν πολλά πράγματα, όπως δείχνει η μη ολοκλήρωση των εργασιών διάνοιξης των δρόμων όλου του οικισμού.
H χρονική απόσταση από τον σεισμό μέχρι την έκρηξη δεν ξεπερνούσε τις λίγες δεκάδες ημέρες.
Tρεις μικρού πάχους ορίζοντες τέφρας που εντοπίσθηκαν στη νότια Θήρα δείχνουν ότι δύο εκρήξεις μικρότερες της κύριας ήταν τα πρόδρομα φαινόμενά της. Tο χρονικό διάστημα ανάμεσά τους κρίνεται ασήμαντο.
Βρήκαν σπόρουςH τέφρα της δεύτερης έκρηξης δίνει πολύτιμες πληροφορίες, καθώς περιέχει μεγάλη ποσότητα σπόρων και γυρεόκοκκων από ελιά, πεύκο, βελανιδιά, αμπέλι, φιστικιά, μυρτιά, δημητριακά και πλήθος θάμνων (αμάραντος, αστείρακας, φτέρη κ.τ.λ.) και δείχνει ότι η έκρηξη έγινε άνοιξη. H τεράστια έκρηξη ήταν η κορύφωση της ηφαιστειακής δράσης. Eίναι μία από τις μεγαλύτερες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Kαι από τους μηχανισμούς απόθεσης των προϊόντων της έκρηξης διακρίνονται τέσσερις φάσεις.
Στην πρώτη δημιουργείται μια τεράστια στήλη από τέφρα, ύψους 35-36 χιλιομέτρων από την οποία πέφτουν τα στρώματα αδρόκοκκης ελαφρόπετρας.
H φάση διαρκεί 4 - 6 ώρες και εκτινάζει 4,6 δισεκατομμύρια τόνους (δύο κυβικά χιλιόμετρα) μάγματος. Στη φάση αυτή ανοίγεται ο πόρος της έκρηξης του ηφαιστείου.
Το θαλασσινό νερό μπαίνει στον κρατήρα, έρχεται σε επαφή με το μάγμα, απελευθερώνοντας τεράστια ενέργεια. H εξάτμιση του νερού κονιορτοποιεί το μάγμα και το εκτινάσσει με μεγάλες ταχύτητες (80-150 μέτρα το δευτερόλεπτο) και θερμοκρασίες (150-200 βαθμούς Kελσίου). Tα ωστικά κύματα είναι καταστροφικά για τα σπίτια του Ακρωτηρίου. Oι ταχύτητες κίνησης των νεφών της τέφρας φτάνουν από 15-80 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Στην τέταρτη φάση δημιουργείται η καλντέρα και όλος ο χερσαίος χώρος καλύπτεται από τέφρα. Tο όλο συμβάν χρειάστηκε δύο - τρία 24ωρα. Kάθε ίχνος ζωής στη Θήρα εξαφανίζεται. Kαι το νησί θα μείνει για δεκαετίες απρόσιτο σε κάθε ζωή.
Η έκρηξη ερήμωσε όλα τα νησιά σε ακτίνα 50 - 60 χιλιομέτρων γύρω από τη Θήρα. H λεπτή ηφαιστειακή στάχτη απλώθηκε σε όλη την Aνατολική Mεσόγειο και τη Μικρά Ασία και μάλλον κατέστρεψε τις καλλιέργειες εκείνης της χρονιάς.
Και αυτό που επισημαίνει ο Bουγουκαλάκης είναι ότι η ταχεία εξέλιξη της έκρηξης πρέπει να προβληματίσει για το αν οι κάτοικοι της Θήρας πρόλαβαν να εγκαταλείψουν το νησί τους.
Στοιχεία και από τη Ζάκρο
Ο αρχαιολογικός τόπος της Ζάκρου δίνει νέα χρονολογία στη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και τη συνδέει με την καταστροφή του μινωικού πολιτισμού. Πότε, τελικά, έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας;
Αν ήταν το 1635 ή το 1645 π.Χ. σύμφωνα με νεότερους υπολογισμούς των επιστημόνων, δεν επηρέασε τη μινωική Κρήτη, καθώς τα δικά της ανακτορικά κέντρα καταρρέουν 150 ή και 200 χρόνια αργότερα. Τα κεραμικά, όμως, από τα οποία έχουμε ασφαλείς χρονολογήσεις (με εύρος δέκα ετών) και κάποια μικρά αλλά καθόλου ταπεινά ευρήματα από σφραγίδες χρυσών δαχτυλιδιών, μαρτυρούν ότι η έκρηξη μπορεί και να έγινε μέσα στον 15ο αι. π.Χ.
Άρα, συνδέεται στενά με την κατάρρευση των βασιλείων του μινωικού πολιτισμού.
Αυτά τα συμπεράσματα είναι τα πρώτα της έρευνας που παρουσίασε ο ανασκαφέας της Ζάκρου Λευτέρης Πλάτων. Ο αρχαιολόγος της ανασκαφής Πλάτων μελετά και άλλα κέντρα στο Αιγαίο εκείνης της εποχής και ιδίως τις Κυκλάδες, ώστε να καταλήξει σε πιο σύνθετα και ασφαλή συμπεράσματα.
Η κεραμική που βρίσκουμε στα στρώματα της μεγάλης καταστροφής στο ανάκτορο της Ζάκρου (γύρω στο 1450 π.Χ.) και στο τελευταίο στρώμα στο Ακρωτήρι, ανήκει, κατά τον ομιλητή, στην ίδια περίοδο. Θεωρεί επομένως εξαιρετικά πιθανό να έγινε η καταστροφή κατά τα ίδια χρόνια, με μια ελάχιστη ίσως διαφορά. Η εκτεταμένη παρουσία τους και στις δύο περιοχές, δείχνει ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συμπτώσεις.
Επίσης, αναφέρει ότι υπάρχουν σφραγίσματα που έγιναν από ίδια χρυσά σφραγιστικά δαχτυλίδια και στις δύο περιοχές. Δεν έχουν την παραμικρή διαφορά και ανήκουν στην ίδια περίοδο, την επίμαχη.

Πηγή: Έθνος, 28 Φεβρουαρίου 2007

ΜΙΝΩΙΚΗ ΚΡΗΤΗ

Νέα στοιχεία δείχνουν ότι ο μινωικός πολιτισμός είναι πιο παλιός.

Φανταστείτε ότι η χρονολογία της πρώιμης αμερικανικής ιστορίας ήταν εκατό χρόνια νωρίτερα και πως στην πραγματικότητα ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική το 1392 και όχι το 1492. Οι ειδικοί επιστήμονες επί μακρόν επέμεναν ότι είναι πιθανό να υπάρχει μία παρόμοια πλάνη κατά την κρίσιμη περίοδο στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Ελλάδα και στον κόσμο του Αιγαίου.
Οι επιστήμονες λένε ότι νέα στοιχεία με τον ραδιενεργό άνθρακα επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η Ύστερη Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο ξεκίνησε τον 17ο αιώνα π.Χ., τουλάχιστον δηλαδή έναν αιώνα νωρίτερα απ’ ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι. Δείγματα ραδιενεργού άνθρακα - που εξετάσθηκαν με τη μέθοδο ραδιοχρονολόγησης του άνθρακα 14 - έδειξαν ότι κράτησε από το 1700 π.Χ. ως το 1400 π.Χ.
Αν είναι σωστή η εκτίμηση αυτή, απαιτείται συνολική επανεξέταση πολιτισμικών και εμπορικών σχέσεων σε μία περίοδο μεταξύ της Μινωικής Κρήτης, της Μυκηναϊκής Ελλάδας και Κύπρου από τη μία και τους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της υπόλοιπης Μέσης Ανατολής από την άλλη.
Αυτό θα σήμαινε ότι η Κρήτη με τα περίτεχνα παλάτια της, που προσελκύει ορδές τουριστών για να τα δουν κάθε χρόνο, και με τους θρύλους του Βασιλιά Μίνωα έφτασε στο απόγειό της έναν αιώνα νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα.
Ειδικότερα, δύο ανεξάρτητες μελέτες τοποθέτησαν έναν αιώνα νωρίτερα την ηφαιστειακή έκρηξη στη Θήρα, ευρέως γνωστή σήμερα ως Σαντορίνη, που με τη σειρά της προκάλεσε μια σειρά από τσουνάμι και σκόρπισε στάχτη σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Η καταστροφή πιστεύεται ότι επιτάχυνε την παρακμή του Μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη, σε απόσταση 120 χιλιομέτρων, και ίσως άνοιξε τον δρόμο για την εμφάνιση της Μυκηναϊκής Ελλάδας ως κυρίαρχης δύναμης στο Αιγαίο.
Μία επιστημονική ομάδα υπό τον αρχαιολόγο του πανεπιστημίου Cornell, Sturt Manning, ανέφερε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Science ότι η έκρηξη σημειώθηκε μεταξύ 1660 π.Χ. και 1613 π.Χ.
Η νέα χρονολογία καθορίστηκε από την ανάλυση 127 δειγμάτων, πολλά εκ των οποίων ελήφθησαν στη Σαντορίνη και την Κρήτη.
Μια άλλη ερευνητική ομάδα, που εκθέτει τις έρευνες της στο ίδιο περιοδικό, περιόρισε περαιτέρω το χρονικό διάστημα, μεταξύ 1627 π.Χ. και 1600 π.Χ. Η ανάλυση βασίστηκε εν μέρει σε δείγματα από κλαδιά και φύλλα μιας ελιάς, θαμμένης κάτω από ηφαιστειακή λάβα.
Ο Walter L. Friedrich, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και συνάδελφοί του λένε ότι επρόκειτο για την πρώτη λεπτομερή εξέταση ενός αντικειμένου, που θάφτηκε ζωντανό κατά την έκρηξη. Όπως προσθέτουν "υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η έκρηξη χρονολογείται από τα τέλη του 17ου αιώνα".
Σε ένα email του από την Αγγλία ο δρ Manning επισήμανε ότι οι δύο ανεξάρτητες μελέτες ενισχύουν περαιτέρω τη συνολική νέα χρονολόγηση.
Άλλο άρθρο στο ίδιο περιοδικό επικαλείται τον αρχαιολόγο στο Κέμπριτζ, Colin Renfrew, ο οποίος διατείνεται ότι τα ευρήματα επιλύουν με πειστικό τρόπο το πρόβλημα της ημερομηνίας της ηφαιστειακής έκρηξης.
Μέχρι πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι τοποθετούσαν την έκρηξη γύρω στο 1500 π.Χ. Οι υπολογισμοί αυτοί βασίζονταν κυρίως στη σύγκριση αγγείων και άλλων αντικειμένων τέχνης από την περιοχή του Αιγαίου με ανάλογα ευρήματα στην Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, τα οποία έχουν συγκεκριμένες, τεκμηριωμένες χρονολογίες.
Αν επιβεβαιωθεί η αναθεωρημένη χρονολόγηση, αυτό σημαίνει ότι ο Μινωικός πολιτισμός στο αποκορύφωμά του δεν ήταν σύγχρονος με το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου του 16ου αιώνα π.Χ.
Αντίθετα αυτός συνέπεσε χρονικά με την ηγεμονία της ξένης δυναστείας των Υξώς.
Ο Manning διευκρίνισε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για χειροποίητα αντικείμενα που να συνδέουν άμεσα και καθαρά το Αιγαίο με την Αίγυπτο την περίοδο πριν την ηφαιστειακή έκρηξη.
Έτσι οι ημερομηνίες που παρατίθενται στα ιστορικά βιβλία γι’ αυτές τις περιόδους ανέκαθεν βασίζονταν σε ερμηνείες και εκτιμήσεις με ελάχιστες αποδείξεις.
Πάντως οι οπαδοί του παλαιότερου τρόπου χρονολόγησης δεν υποχωρούν με βασικό επιχείρημα ότι η αιγυπτιακή ιστορική χρονολόγηση προέρχεται από γραπτά τεκμήρια καθώς και αγγεία και απεικονίσεις. Επιμένουν, λοιπόν, ότι είναι αδύνατον η χρονολόγηση να αποκλίνει 100 ολόκληρα χρόνια από την πραγματικότητα.

Πηγή: New York Times

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η θρησκεία είναι ένα προϊόν της εξέλιξης, προτείνει ένα υπολογιστικό πρόγραμμα.

Ο Θεός μπορεί να εργάζεται με μυστηριώδεις τρόπους, αλλά ένα απλό πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε η θρησκεία.
Θρησκεία και εξέλιξη είναι φαινομενικά αντιφατικές έννοιες. Βιολόγοι θέλουν να λύσουν αυτή την αντίθεση και να εκδηλώσουν την πίστη τους στην εξελικτική θεωρία. Έτσι κάποιοι αμερικανοί ερευνητές έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, φτιάχνοντας ένα κατάλληλο λογισμικό, που δείχνει το εξελικτικό πλεονέκτημα της πίστης. Για να πάνε μαζί η θρησκεία και η εξέλιξη, πρέπει να αποδειχθεί ότι η θρησκευτική σκέψη είναι μια θετική επιλογή, ή ότι ο κόσμος με θρησκευτική πίστη, επίσης, μπορεί να βοηθιέται να επιβιώσει και να αναπαραχθεί περισσότερο. Ο James Dow, εξελικτικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Oakland στο Rochester έχει τώρα επιστημονικά δεδομένα γι αυτό το συμπέρασμα - μέσω ενός υπολογιστικού προγράμματος - που λέγεται Evogod (κατεβάστε τον κώδικα εδώ): "Έκανα αυτό το πρόγραμμα, γιατί μόνο δύσκολες μαθηματικές συναρτήσεις θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην πολυπλοκότητα της θρησκευτικής ανάπτυξης." Ο Dow βάπτισε το πρόγραμμα "Evogod", ένα συνδυασμό των λέξεων "Εξέλιξη" και "Θεός". Στο Evogod, τα βασικά χαρακτηριστικά των έμβιων οργανισμών κατέχουν την ιδιότητα της εξέλιξης. Για παράδειγμα, θέλετε να φάτε, να αναπαράγετε, να επικοινωνείτε και να συνεχίσει πάντα να μαθαίνετε. Και αυτά μπορούν να κληρονομούνται. Μια μικρή μειοψηφία αυτών των παραγόντων ο Dow τα τροφοδότησε με επιπλέον γονίδια, εξοπλισμένα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Και με τα πρόσθετα γονίδια το υπολογιστικό μοντέλο προβλέπει ότι η θρησκεία θα ανθίσει. Ωστόσο, η θρησκεία 'πιάνει' μόνο αν αυτοί που δεν πιστεύουν βοηθούν τους πιστούς -, ίσως γιατί οι πρώτοι είναι εντυπωσιασμένοι από την αφοσίωσή τους. "Εάν ένα πρόσωπο είναι πρόθυμο να θυσιαστεί για μια αφηρημένη ιδέα, όπως του Θεού, τότε ο άλλος κόσμος τους νιώθει πως είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν και για την υπόλοιπη κοινότητα", λέει ο James Dow. Ο Dow δεν είναι ο πρώτος επιστήμονας που εξηγεί πώς προέκυψε η θρησκεία. Οι θεωρίες για την εξέλιξη της θρησκείας τείνουν προς δύο στρατόπεδα. Η μία σχολή υποστηρίζει ότι η θρησκεία είναι ένα νοητικό προϊόν, που προέρχεται από λειτουργίες του εγκεφάλου που εξελίχθηκε για την εκτέλεση άλλων καθηκόντων. Η άλλη σχολή υποστηρίζει ότι η θρησκεία ήταν ωφέλιμος για τους προγόνους μας. Αντί να είναι ένα υποπροϊόν άλλων λειτουργιών του εγκεφάλου, είναι μία προσαρμογή στη δική τους ηθική. Σε αυτήν την εξήγηση, η φυσική επιλογή αργά απέρριψε τους ανθρώπους που δεν θρησκεύονταν. "Κάποια στιγμή 100.000 χρόνια προτού εφευρεθεί η γραφή έως την εποχή εκείνη, ίσως κάπου στο 7.000 π.Χ., αρχίσαμε να έχουμε αρχεία των λαϊκών υπερφυσικών πεποιθήσεων," λέει ο Dow. Για να προσδιοριστεί αν ήταν δυνατόν για την θρησκεία να αναδυθεί ως μια προσαρμογή στο περιβάλλον, ο Dow έγραψε ένα απλό πρόγραμμα, που εστιάζει στα εξελικτικά οφέλη που λαμβάνουν οι άνθρωποι από τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλους. Για λόγους απλοποίησης, ο Dow διάλεξε ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της θρησκείας: την επιθυμία της να διακηρύξει θρησκευτικές πληροφορίες σε τρίτους - μη πιστούς-, όπως είναι η πίστη ότι υπάρχει άλλη ζωή. Ο Dow υπέθεσε ότι αυτό το χαρακτηριστικό ήταν γενετικό. Το μοντέλο υποθέτει, με άλλα λόγια, ότι ένας μικρός αριθμός ατόμων έχουν γενετική προδιάθεση να μεταδίδουν ανεξέλεγκτες πληροφορίες σε άλλους. Πέρασε αυτή η ιδιότητα στα παιδιά τους, αλλά αυτοί επίσης αλληλεπίδρασαν με ανθρώπους που δεν διέδιδαν εξωπραγματικές πληροφορίες. Το μοντέλο εξετάζει την αναπαραγωγική επιτυχία των δύο ειδών ανθρώπων - αυτών που μεταφέρουν πραγματικές πληροφορίες, καθώς και εκείνων που μεταφέρουν εξωπραγματικές πληροφορίες. Σύμφωνα με τα περισσότερα σενάρια, οι "πιστοί στα εξωπραγματικά" ήταν υπό εξαφάνιση. Αλλά όταν ο Dow συμπεριέλαβε μαζί την παραδοχή ότι αυτοί που δεν πίστευαν θα έλκονταν από ανθρώπους θρησκευόμενους, εμφανίστηκαν ορισμένα σαφή σημάδια, αλλά αυθαίρετα, ότι άνθισε η θρησκεία."Με κάποιο τρόπο αυτοί που διαδίδουν εξωπραγματικές πληροφορίες προσελκύουν άλλους που κοινοποιούν μόνο πραγματικές πληροφορίες," λέει ο Dow, εικάζοντας ότι ίσως οι μη πιστεύοντες ήταν συγκινημένοι από την πίστη των θρησκευομένων. Ο Richard Sosis, εξελικτικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Connecticut, λέει ότι το μοντέλο προσθέτει μια νέα διάσταση στη συζήτηση σχετικά με το πώς θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί η θρησκεία, που είχε προηγουμένως επικαλεστεί λεκτικά επιχειρήματα και συλλογισμούς. Αλλά "αυτά είναι παιδικά βήματα", λέει επιφυλακτικά. Ο Sosis προηγουμένως διαπίστωσε ότι σε ορισμένους πληθυσμούς - οι Κιμπουτσίμ στο Ισραήλ, για παράδειγμα - οι πιο θρησκευόμενοι άνθρωποι είχαν περισσότερη βοήθεια από άλλους, που ήταν λιγότερο πιστοί. Αλλά, σημειώνει, ότι οι δυνάμεις που διατηρούν τη θρησκεία στο σύγχρονο άνθρωπο θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που προώθησε την εμφάνιση της θρησκείας, πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι παλαιολιθικοί άνθρωποι ήταν πιθανότατα πολύ πιο εξαρτημένοι από ό,τι οι σύγχρονοι άνθρωποι από την κοινότητα που γεννήθηκα, εξηγεί ο Sosis. "Τώρα μπορείς να είσαι Λουθηρανός μια εβδομάδα και να αποφασίσεις την επόμενη εβδομάδα να γίνεις βουδιστής.

Πηγή: Deutschlandfunk, NewScientist

" Περιοδικό αναφοράς: Journal of Artificial Societies and Social Stimulation, vol 11, p 2

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

Απορροφούν τα πάντα oι μαύρες τρύπες;

Προφανώς υπάρχει μια τρομακτική δύναμη που κρύβεται στο βαθύ διάστημα έτοιμη να συντρίψει μέσα της όλη την ύλη, σε ένα βίαιο τέλος. Αλλά ορισμένοι αστροφυσικοί, σαν τον Karl Kruszelnicki, δεν είναι και τόσο βέβαιοι γι αυτό και αναζητούν να μάθουν τι συμβαίνει με αυτές, έτσι όπως κανένας άλλος δεν έχει κάνει πριν.
Οι περισσότεροι από μας σκέφτονται ότι οι μαύρες τρύπες είναι σαν κάποια κοσμική ηλεκτρική σκούπα, που απορροφούν οτιδήποτε γύρω τους στο αδηφάγο στομάχι τους. Αλλά εάν ο ήλιός μας επρόκειτο να αντικατασταθεί από μια μαύρη τρύπα που θα ζύγιζε όπως ο ήλιος μας, η Γη θα ταξίδευε ακόμα στην ίδια τροχιά. Η μόνη πραγματική διαφορά είναι ότι θα ήταν ψυχρή και σκοτεινή, επειδή η μαύρη τρύπα δεν θα εξέπεμπε οποιοδήποτε θερμότητα ή φως. Για να γίνει κατανοητή μια μαύρη τρύπα, σκεφτείτε την έννοια της "ταχύτητας διαφυγής". Εάν ρίξετε έναν βράχο προς τα πάνω, αρκετά σύντομα θα φτάσει πίσω στο έδαφος. Εάν την ρίξετε προς τα πάνω με 10-πλάσια ταχύτητα, ο βράχος θα κάνει μια παραβολή - αλλά θα πέσει και πάλι πίσω στη γη. Αλλά εάν ωθήσετε το βράχο προς τα πάνω με μια ταχύτητα 11,2 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, δεν θα πέσει ποτέ κάτω στη Γη. Αυτή η ταχύτητα, 11,2 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, είναι η ταχύτητα διαφυγής του πλανήτη Γη.
Μια μαύρη τρύπα έχει μια τέτοια τεράστια πυκνότητα ως προς το μέγεθος της, που η ταχύτητα διαφυγής είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός, ή ακόμα και μεγαλύτερη. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο το φως δεν μπορεί ποτέ να δραπετεύσει, και έτσι δεν μπορούμε ποτέ να την δούμε, γι αυτό και η μαύρη τρύπα έχει αυτό το όνομα. Το μέγεθος του ήλιού μας είναι περίπου 1,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Υπάρχουν δύο δυνάμεις που κρατούν σε ισορροπία αυτό το μέγεθος - η προς τα έξω πίεση των πυρηνικών συντήξεων, και η προς τα μέσα της βαρύτητας. Αυτές οι πυρηνικές συντήξεις καταναλώνουν περίπου 600 εκατομμύρια τόνους υδρογόνου κάθε δευτερόλεπτο. Σε κάποιο σημείο στο απώτερο μέλλον (σε αρκετά δισεκατομμύρια έτη) οι πυρηνικές συντήξεις θα ξεμείνουν από καύσιμα. Έτσι η βαρύτητα θα είναι η κυρίαρχη δύναμη, και ο ήλιος θα συρρικνωθεί. Ως τμήμα της φυσικής εξέλιξης των άστρων, σε κάποιο προχωρημένο στάδιο της πυρηνικής καύσης, τα περισσότερα αστέρια εκτοξεύουν μακριά ένα μεγάλο μέρος της μάζας τους έξω στο διάστημα. Εάν, στο τέλος της πυρηνικής σύντηξης, η ποσότητα της μάζας που παραμένει σε ένα αστέρι είναι λιγότερη από μια ηλιακή μάζα (η σημερινή μάζα του ήλιού μας), τότε η βαρύτητα ελαττώνεται τόσο που το αστέρι μετατρέπεται σε ένα αντικείμενο, που λέγεται λευκός νάνος. Οι περισσότεροι λευκοί νάνοι έχουν κατά προσέγγιση το μέγεθος της Γης - διαμέτρου περίπου 12.000 χιλιόμετρα - αλλά με μια μάζα περίπου το 60% του ήλιου μας.Έτσι έχουν μια πυκνότητα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από το νερό. Οι αστρονόμοι έχουν βρει περίπου 9.000 λευκούς νάνους - στην πραγματικότητα, αποτελούν περίπου το 6% των άστρων στην άμεση γειτονιά μας. Ένας λευκός νάνος είναι η μοίρα όλων των άστρων που μένουν με μια μάζα λιγότερη από 1,4 ηλιακές μάζες, μόλις εξασθενίζουν οι πυρηνικές συντήξεις. Με άλλα λόγια, περίπου το 97% όλων των άστρων στο Γαλαξία μας θα καταλήξουν ως λευκοί νάνοι. Αλλά υποθέστε ότι ξεκινάτε με ένα βαρύτερο αστέρι. Εάν, μετά από το τέλος των πυρηνικών συντήξεων, η μάζα του άστρου είναι 1,4-2 ηλιακές μάζες, η βαρύτητά της θα είναι ισχυρότερη, και θα συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο προς ένα αστέρι νετρονίων, διαμέτρου περίπου 10-20 χιλιομέτρων.Ένα αστέρι νετρονίων είναι περίπου 100 εκατομμύρια - έως 1 δισεκατομμύριο φορές πυκνότερο από ένα λευκό νάνο. Αυτό τους δίνει μια τυπική ταχύτητα διαφυγής περίπου το μισό της ταχύτητας του φωτός. Μέχρι τώρα, οι αστρονόμοι έχουν βρει περίπου 2.000 αστέρια νετρονίων στο Γαλαξία μας και στους γειτονικούς γαλαξίες του, τα Νέφη του Μαγγελάνου. Αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εάν, μετά από όλη την πυρηνική καύση, το αστέρι ζυγίζει περισσότερο από περίπου δύο ηλιακές μάζες. Σε αυτήν την περίπτωση, θα συρρικνωθεί τόσο πολύ που θα καταρρεύσει σε ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα και μηδέν όγκο - να σημειώσετε ότι δεν έχει κολοσσιαία πυκνότητα, αλλά άπειρη. Το όνομα που χρησιμοποιούν οι φυσικοί για αυτό είναι "ανωμαλία" - η διάσημη μαύρη τρύπα. Αυτό το σημείο είναι κρυμμένο μέσα στον αποκαλούμενο "ορίζοντα γεγονότων". Οι μαύρες τρύπες μπορούν να καλύψουν μια σειρά μεγεθών. Εάν ο Ήλιος μας επρόκειτο ποτέ να μετατραπεί σε μαύρη τρύπα, ο ορίζοντας γεγονότων θα ήταν περίπου διαμέτρου έξι χιλιόμετρα.Εάν ένα αντικείμενο όπως ένας κομήτης, ή ακόμα και ένας πλανήτης, ήταν σε μια πορεία σύγκρουσης με τον ορίζοντα γεγονότων, ασφαλώς θα εξαφανιζόταν μέσα στη μαύρη τρύπα. Αλλά εάν βρισκόταν σε μια σταθερή τροχιά γύρω από τον ήλιο, τότε θα συνέχιζε στην ίδια σταθερή τροχιά και μετά την μετατροπή του ήλιου σε μαύρη τρύπα. Έτσι, μπορεί οι μαύρες τρύπες να είναι πολύ παράξενες, αλλά δεν απορροφούν όλα τα αντικείμενα μέσα τους.Αλλά, όπως με όλες τις δυνάμεις του σκότους, είναι καλύτερα να μείνετε έξω από τον δρόμο τους.

Πηγή: Discovery News

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ο υπολογιστής των Αντικυθήρων
του Ηλία Σφέτσου

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα της αρχαιότητας είναι ο επονομαζόμενος «Αστρολάβος των Αντικυθήρων» που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αστρολάβος αλλά αστρονομικός υπολογιστής, δηλαδή κάτι σαν ένα πλανητάριο σε μικρογραφία.
Κάποιοι σφουγγαράδες τον βρήκαν το 1901 κοντά στα Αντικύθηρα σε ένα ναυάγιο ρωμαϊκής εποχής. Η διαδικασία ανέλκυσης των ευρημάτων του ναυαγίου κράτησε σχεδόν 6 μήνες με ανθρώπινες απώλειες έναν νεκρό και δύο μόνιμα ανάπηρους σφουγγαράδες που συνεργάστηκαν στην ανέλκυση. Αρκετά αργότερα απ' το ναυάγιο ανασύρθηκαν μερικά ακόμα ευρήματα απ' τον γνωστό ερευνητή των βυθών Ζακ Υβ Κουστώ.
Η χρήση του αντικειμένου παρέμεινε άγνωστη για χρόνια. Ο καθηγητής Στάης αντιλήφθηκε πρώτος την χρήση του και ο Ντήν Μέρριττ υπολόγισε την ηλικία του με βάση τον γραφικό χαρακτήρα στον πρώτο αιώνα π.Χ. Στο ερευνητικό κέντρο Δημόκριτος ο καθηγητής Derek de Solla Piere από το πανεπιστήμιο του Yale και ο καθηγητής πυρηνικής φυσικής Χαράλαμπος Καράκαλος ενώνοντας τις δυνάμεις τους, εξέτασαν τον «αστρολάβο» με ακτίνες Χ και Γ και βρήκαν έναν εκπληκτικά περίπλοκο μηχανισμό απροσδόκητο για το 80 π.Χ. που χρονολογήθηκε τελικά η κατασκευή του. Είναι η πιο περίπλοκη γνωστή μηχανική κατασκευή μέχρι το 1200 μ.Χ.!
Ο μηχανισμός που βρέθηκε στα Αντικύθηρα έχει πάρα πολλά μεταλλικά κυκλικά γρανάζια τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο που να εξομοιώνεται η κίνηση κάποιων πλανητών. Ποιος και πώς το κατασκεύασε με τέτοιες αστρολογικές γνώσεις και κατασκευαστική ακρίβεια εκείνη την εποχή παραμένει μυστήριο. Η ανάλυση δείχνει ότι πρόκειται πολύ περισσότερο για αστρονομικό μηχανικό υπολογιστή και λιγότερο για έναν πιο περίπλοκο αστρολάβο.
Στον αστρολάβο υπήρχαν 27 διαφορετικά γρανάζια τα οποία κινούταν ταυτόχρονα σύμφωνα με τις επιλογές μιας χειρολαβής. Όλα βρίσκονταν σε ξύλινο κουτί με πιθανότερες διαστάσεις 33 x 17 x 10 εκατοστά. Στο εμπρός μέρος υπήρχαν δύο ομόκεντροι δίσκοι με ενδείξεις ημερομηνίας σε σχέση με την θέση του ήλιου, και ημερομηνία σε σχέση με την σελήνη. Στην πίσω όψη υπήρχαν δύο δίσκοι. Ο ένας μέτραγε μέρες του σεληνιακού μήνα αλλά και τον υπολογισμό των εκλείψεων σελήνης. Ίσως αυτά φαίνονται απλά, αλλά αντίστοιχοι υπολογισμοί απαιτούν χρήση αριθμών με έξι δεκαδικά ψηφία!
'Αλλη πρωτοποριακή τεχνική εφαρμογή ήταν η χρήση διαφορικού συστήματος κίνησης από μία είσοδο σε δύο εξόδους. Κατά την λειτουργία του διαφορικού η ταχύτητα περιστροφής της εισόδου ισούται με την διαφορά ταχυτήτων των εξόδων. Στον μηχανισμό των Αντικυθήρων το διαφορικό χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει τον συσχετισμό των συνοδικών δεδομένων με τα αστρικά!
Τίποτε ανάλογο δεν ξανασυναντάμε σε οποιαδήποτε μηχανική κατασκευή μέχρι τον 19ο αιώνα!
Ο Μαθηματικός Διονύσης Κριάρης μελέτησε και ανακατασκεύασε αντίγραφο του υπολογιστή των Αντικυθήρων, όπως είχε κάνει παλιότερα και ο καθηγητής Derek de Solla Piere.
Παρόμοιος μηχανισμός δεν έχει βρεθεί οπουδήποτε αλλού. Κοντά στο 500 μ.Χ. συναντάμε μια παρόμοια κατασκευή στο Βυζάντιο που μπορούσε να υπολογίζει με κάποιο μηχανισμό θέσεις ήλιου, σελήνης και πλανητών για ορισμένες γεωγραφικές θέσεις. Η κατασκευή του δείχνει απλούστερη και ευτυχώς σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση στο Μουσείο επιστημών του Λονδίνου όπου μελετήθηκε και ανακατασκευάστηκε από την Τζ.Φίλντ και τον Μ.Ράιτ.
Αρκετά αργότερα, κοντά στο 1200 μ.Χ., συναντάμε παρόμοια κατασκευή από 'Αραβες αστρονόμους που εξελίσσοντας την επιστήμη της αστρολογίας χρησιμοποίησαν αστρολάβους παρόμοιων λειτουργιών. Τα πρώτα ρολόγια επίσης είχαν μεγάλη πολυπλοκότητα γιατί προσπαθούσαν να μετρήσουν όχι την ώρα αλλά σεληνιακές φάσεις και κινήσεις άλλων άστρων.

πηγη: αρχαια τεχνολογια

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ

ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗΣ ΠΙΣΤΗΣ.
ΟΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΜΠΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΨΥΞΗ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΠΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΛΙΓΟ ΔΙΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΑ.
ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ ΝΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΥΣΙΚΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ,ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΔΕΙΛΑ ΟΝΤΑ...

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΟΤΑΝ ΤΟ 1986 ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ METAL ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΕΓΡΑΦΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ,ΟΙ ΔΗΘΕΝ "ΕΛΛΗΝΕΣ" ΕΓΡΑΦΑΝ,ΕΠΑΙΖΑΝ,ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝ ΣΧΟΛΙΑΖΩ ΜΕΡΙΚΑ ΘΑ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕΤΕ ΥΒΡΙΣΤΗ.ΔΥΣΤΥΧΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΧ.ΙΣΤΟΡΙΚΑ,ΕΠΙΚΑ,ΚΤΛ. ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΘΟΝΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΜΑΚΑΙΩΝΗΣ,ΕΝΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΑΡΑΧΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ IRON MAIDEN ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΑΝ ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ...

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΦΥΣΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ.
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΦΥΤΩΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΜΑ.
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΗΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΩΔΙΕΣ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΖΑΛΙΖΟΥΝ ΑΠΑΛΑ,ΓΛΥΚΑ,ΟΜΟΡΦΑ...

ΚΑΣΤΡΟΒΟΥΝΙ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟΒΟΥΝΙ ΒΡΙΣΚΕΤΕ 1Km ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΟΦΟΣ 100 ΜΕΤΡΩΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ.
ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 19 ΑΙΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ:
1)Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ALEXANDER CONZE ΤΟ 1858 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΝΤΕΣ ΚΟΛΩΝΕΣ.
2)Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ S.REINACH ΤΟ 1885 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΥΠΑΤΙΟ,ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ,ΤΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ ΟΤΙ ΕΙΔΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΜΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ.ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ ΟΠΟΥ ΕΙΔΕ ΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΛΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΜΙΣΟΘΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΙΓΥΡΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΓΕΙΟΥΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ.
3)Ο ΓΑΛΛΟΣ ΓΕΩΛΟΓΟΣ LWIS DE LAUNAY TO 1894 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ SEALY TO 1917 ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕ Ο ALEXANDER CONZE ΤΟ 1858.
ΕΠΙΣΗΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΛΙΝΙΟΣ ΓΥΡΩ ΣΤΟ 70μ.χ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ.
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΑΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΗ ΒΔ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΜΕ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ ΟΠΟΥ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΣΦΡΑΓΙΣΤΕΙ ΜΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ.
ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΓΚΟΣ ΧΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ,ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΔΙΝΕΙ ΕΜΦΑΣΗ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ.
Η ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΤΙΣΜΑ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ ΟΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΚΡΥΦΟ ΚΑΙ ΟΧΥΡΩΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΥΧΟΝ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΠΕΡΣΩΝ ΟΙ ΑΛΛΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ...

ΛΗΜΝΙΑ ΓΗ

Λημνία Γή
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Διιπετές" τεύχος 51)
Η «Λημνία γη» είναι ένα προϊόν που στην αρχαιότητα ήταν γνωστό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Το προϊόν αυτό που στήριξε την οικονομία του νησιού για αιώνες ήταν χώμα που εξορυσσόταν από συγκεκριμένο σημείο και θεράπευε μια σειρά ασθενειών.
Η τοποθεσία από όπου εξορυσσόταν η «Λημνία γη» βρίσκεται περίπου στο κέντρο του νησιού ένα χιλιόμετρο περίπου από τον οικισμό Κότσινα και το ακριβές σημείο του σκάμματος εντοπίζεται σε επίπεδη έκταση κοντά στην κορυφή του λόφου Μόσυχλον. Ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.α.χ.χ.) αναφέρει πως την ημέρα της ενάρξεως της εξόρυξης τελούνταν ιεροπραξία, με θυσία τράγου ή αιγών, που ήταν τα ιερά ζώα του νησιού και αναμίγνυαν το αίμα των ιερείων με το χώμα. Αφού το έπλαθαν σε μικρό σχήμα, η ιέρεια του Ηφαίστου το σφράγιζε με μια σφραγίδα που αρχικά απεικόνιζε μια αίγα και εν συνεχεία την Θεά Άρτεμη.
Η εξόρυξη της «Λημνίας γης» γίνονταν από τους ιερείς του Ηφαίστου, μία συγκεκριμένη μέρα του χρόνου. Έπειτα την μετέφεραν στην πόλη Ηφαιστία για συσκευασία σε δισκία και σφράγιση. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει και απομιμήσεις της γης, γι’ αυτό συμπεραίνουμε ότι ήδη κατά την εποχή του συγγραφέα, αλλά και πριν από αυτόν, είχε καθιερωθεί να σφραγίζεται η Λημνία γη για την προστασία της από κάθε νοθεία, όσων αποζητούσαν μέσω της χάλκευσης του προϊόντος τον γρήγορο πλουτισμό. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχε ονομασθεί εκτός από Λημνία γη και Λημνία σφραγίς.

Σύμφωνα με την παράδοση τη «γη» αυτή ανακάλυψε ο Θεός Ήφαιστος που κατοικούσε στο νησί, πέφτοντας από το άλογο έσπασε το πόδι του και γιατρεύτηκε από τη «γη», η οποία βρισκόταν σε εκείνο το σημείο. Μια άλλη παράδοση σχετίζεται με την πτώση του Ηφαίστου από τον Όλυμπο στο ψηλότερο βουνό της Λήμνου, το Μόσχυλο, το τελευταίο από τα ενεργά ηφαίστεια της περιοχής, κοντά στην πόλη Ηφαιστία που πήρε το όνομά της από την παρουσία του Θεού. Από τότε το νησί θεωρείται ιερό και η θέση της πτώσης με ιδιαίτερες ιδιότητες.
Σύμφωνα με το μύθο, σε αυτή τη σπηλιά της Λήμνου άφησαν οι σύντροφοί του το Φιλοκτήτη, για να τον θεραπεύσουν οι ιερείς του Ηφαίστου από το δάγκωμα του φιδιού.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της «γης» ήταν από τότε γνωστές, ωστόσο, δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια από πότε άρχισε να χρησιμοποιείται ως φάρμακο. Πιθανόν η αναφορά του Φιλόστρατου για τον Φιλοκτήτη («Ιαθήναι αυτόν αυτίκα υπό της βώλου της Λημνίας») που τον είχε δαγκώσει φίδι μπορεί να είναι η αρχή της καθιέρωσής της. Σύμφωνα με το μύθο, το φίδι δάγκωσε τον Φιλοκτήτη, όταν αυτός θέλησε να ξεναγήσει στο βωμό της θεάς Χρύσης (Άρτεμη), πάνω στο νησί, τους Αχαιούς. Σύμφωνα με άλλο μύθο, όταν το φίδι δάγκωσε τον Φιλοκτήτη και το πόδι του άρχισε να σαπίζει, οι σύντροφοι του τον έφεραν στη Λήμνο και τον άφησαν σε μια σπηλιά για να τον θεραπεύσουν με τη Λημνία γη οι ιερείς του Ηφαίστου, που ήξεραν και θεράπευαν αυτούς που είχαν δαγκωθεί από φίδια: «Ηδεισαν γαρ τους Ηφαίστου ιερείς θεραπεύειν τους οφιοδήκτους». Ορισμένοι θεωρούν ότι η σπηλιά του Φιλοκτήτη είναι αυτή που βρίσκεται στη βραχώδη ακτή, κάτω από το Ιερό των Καβείρων. Άλλες μαρτυρίες θεωρούν ότι η σπηλιά του Φιλοκτήτη βρίσκονταν στα ανατολικά του νησιού, στο νησί Χρύση, κοντά στο Ερμαίο όρος. Όταν ο Φιλοκτήτης θεραπεύτηκε, ονόμασε μια περιοχή Άκεσα, από το ρήμα ακέομαι, που σημαίνει θεραπεύω (στο μεσαίωνα Νάξια και σήμερα Άξιες).
Στις ιστορικές πηγές η «Λημνία γη» συναντάται πολλές φορές και αρκετοί την υποδεικνύουν ως επίσημο φάρμακο και αναφέρονται σε αυτή με επαινετικά σχόλια, όπως στο βιβλίο περί «Οξέων ουσιών θεραπευτικών» του Αρεταίου Καππαδόκη (2ος αι. π.α.χ.χ.), στο σύγγραμμα «Περί λίθων» του Θεόφραστου, στα «Θηριακά» του Νίκανδρου, στο «Περί ύλης ιατρικής» του Διοσκουρίδη, στον Ηρόφιλο, στον Ηρόδοτο, στον Ασκληπιάδη, στον Ανδρόμαχο, στον Δαμοκράτη, στον Αρχιγένη, στον Ορειβάσιο, στον Άντυλλο, στον Φιλούμενο, στον Άγυρτο, στον Γαληνό, στον Πολύαινο, στον Φιλόστρατο και στους Ρωμαίους Βιτρούβιο, Μάρκο Πολλίων, Κορνήλιο Κέλσο και στη «Φυσική Ιστορία» του Πλίνιου όπου την αναφέρουν ως «terra Lemnia» (γη Λημνία) και «terra Sigillata» (γη σφραγισμένη).
Ο Γαληνός αναφέρει πως η «Λημνία γη» μπορούσε να θεραπεύσει την πανώλη και όλες τις επιδημίες. Ακόμα, την χρησιμοποιούσαν σαν αντίδοτο για δηλητήρια, δαγκώματα φιδιών και σε πληγές που επουλώνονταν δύσκολα. Ως αλοιφή ανακούφιζε τις φλεγμονές γύρω από τα μάτια. Ανακατεμένη με ξύδι βοηθούσε σε περιπτώσεις εμετών και αιμοπτύσεων. Ήταν θεραπευτικό για όλους τους πόνους και οι γυναίκες το έπιναν σε περίπτωση υπερβολικής εμμηνορροής ή για να επισπεύσουν τη γέννα. Αναφέρει πως ο ίδιος επισκέφθηκε την Λήμνο, «έπλευσα δε και ες Λήμνον, δι΄ ουδέν άλλο η δια την Λημνίας, είτε γην εθέλει τις ονομάζει, είτε σφραγίδα» και προμηθεύτηκε 20.000 κομμάτια για τα πειράματά του προς επιβεβαίωση των ιδιοτήτων και της χρησιμότητάς της. Οι υποδείξεις του για τη σκοπιμότητα και αξία του φαρμάκου, αναμφίβολα βοήθησαν στην διάδοσή του σε όλο τον κόσμο. «Δεν αποτελεί υπερβολή ,να λεχθεί ότι η χρήση του εμπορικού σήματος στη φαρμακευτική συσκευασία προς αναγνώριση ενός προϊόντος ορισμένης πηγής, κατ΄ αρχήν επινοήθηκε και εφαρμόστηκε στη Λημνία γη. Φαίνεται ότι από τότε κατανοήθηκε το ελκυστικό πλεονέκτημα μιας τέτοιας εγγύησης ως μέσον απόκτησης της εμπιστοσύνης των πελατών, αλλά και του εμπορικού συμφέροντος. Ήταν στην πραγματικότητα μια συνήθεια, η οποία στην εποχή μας έχει αναγνωρισθεί ως τρόπος προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων και του αγοραστού και του πωλητού.» (Σ.Α. Παξιμαδάς)

Την εποχή των Ρωμαίων ήταν γνωστή ως terra sigillata και θεωρούνταν εξαιρετικό φάρμακο, την προμηθεύονται κυρίως οι εύποροι και οι ηγεμόνες του τότε κόσμου.
Τόσο στη Βυζαντινή εποχή όσο και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το εμπόριο της «Λημνίας γης» ελέγχονταν αυστηρά. Ωστόσο, οι χριστιανοί άλλαξαν την ονομασία της σε «Αγιόχωμα» και την ημέρα εξόρυξής της στις 6 Αυγούστου, που γιορτάζουν την μεταμόρφωση του «σωτήρα» τους!!! Η εξόρυξη γίνονταν με την παρουσία Τούρκων επισήμων αλλά και χριστιανών ιερέων. Όλοι μαζί πήγαιναν στο παρεκκλήσι που βρίσκονταν στο λόφο Μόσυχλο και αφού πρώτα έψαλαν και προσεύχονταν ανέβαιναν στο σημείο εξόρυξης.
Ο Γάλλος περιηγητής Belon αναφέρει στο βιβλίο του πως πενήντα με εξήντα άνδρες έσκαβαν μέχρι να βρουν τη φλέβα και όταν έφταναν στη «γη», καλόγεροι γέμιζαν τσάντες και σάκους με αυτή και τις παρέδιδαν στους Τούρκους. Αφού έπαιρναν την ποσότητα που ήθελαν ξανάκλειναν το σκάμμα σκεπάζοντας καλά το «χώμα». Ο Τούρκος διοικητής του νησιού έστελνε το μεγαλύτερο μέρος στον Σουλτάνο για το προσωπικό του φαρμακείο και το υπόλοιπο το πουλούσε σε εμπόρους. Οι σουλτάνοι συνήθιζαν να χαρίζουν ένα πήλινο δοχείο με «Λημνία γη» σε βασιλείς και ηγεμόνες κάθε φορά που έστελναν πρεσβευτές τους σε ευρωπαϊκές χώρες. Οποιοσδήποτε παρευρισκόταν στο σκάψιμο της γης είχε δικαίωμα να πάρει μια μικρή ποσότητα για προσωπική του χρήση, δεν μπορούσε όμως να την πουλήσει καθώς αυτή δεν είχε σφραγίδα. Κατά την τουρκοκρατία ίσχυαν αυστηρές νομικές διατάξεις. Σε περίπτωση παράνομης εξαγωγής της «γης» από το νησί προβλεπόταν ποινή θανάτου με αποκεφαλισμό ενώ η περίπτωση πώλησής της χωρίς την σφραγίδα του Τούρκου διοικητή επέβαλαν μεγάλο χρηματικό πρόστιμο. Η "Λημνία γη" είχε υψηλή τιμή και πωλούνταν στα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης.
Ο Belon ήταν εκείνος που παρατήρησε ότι υπήρχαν διαφορετικά είδη «Λημνίας γης» ξεχωρίζοντάς τα από το χρώμα τους και τις διαφορετικές τους σφραγίδες. Αναφέρθηκε και σε ορισμένα αλλοιωμένα είδη «γης» καθώς διαπίστωσε ότι κάποιοι την νόθευαν με «γη της Αρμενίας» που είχε λιγότερες θεραπευτικές ιδιότητες και ήταν και φθηνότερη.

Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Tozer που επισκέφτηκε το νησί αναφέρει ότι ελάχιστοι πλέον παρευρίσκονταν στην εκσκαφή της «Λημνίας γης» και η κατανάλωση του φαρμάκου περιοριζόταν μόνο στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Στις αρχές του 20ου αιώνα σταμάτησε τόσο η χρήση της "γης" όσο και η τελετή εξόρυξής της.

«Περί το τέλος του περασμένου αιώνα έγιναν οι πρώτες χημικές αναλύσεις από άγγλους και γάλλους ερευνητές και βρέθηκαν τα συστατικά που περιείχε: Πυριτική άργιλος, αλουμίνιο, οξείδιο του σιδήρου, ίχνη από άσβεστο, ίχνη από μαγνήσιο, λίγο θειικό οξύ και λίγο νερό. Η σύνθεση αυτή δικαιολογεί την χρήση της για θεραπευτικούς σκοπούς επί σειρά αιώνων και δεν ήταν μία αδρανείς σκόνη που η δύναμή της ήταν εικονική. Η χρησιμότητά της ήταν ολοφάνερη στις δηλητηριάσεις από τροφές, φάρμακα ή φίδια, στην αντισηψία από μολύνσεις, στις δυσεντερίες μόνη ή σε συνδυασμούς με άλλες ουσίες, στις αναιμίες και στην κύηση.» (Σ.Α. Παξιμαδάς)

Επί πολλούς αιώνες η «Λημνία γη» θεωρούνταν ως το πρώτο φάρμακο για κάποιες ασθένειες. Αναμφισβήτητα η Λημνία γη αποτέλεσε το αρχικό, πρόδρομο, πρωτότυπο φάρμακο, στο οποίο βασίστηκαν τα νεώτερα της κατηγορίας του ισοδύναμα του αυτού γένους. Μέριμνα όλων μας ας είναι η διαφύλαξη και υπενθύμιση τέτοιων παγκόσμιων αξιών, όπως υπήρξε η Λημνία γη, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου τείνουν να λησμονηθούν.

Έλενα Πετρή.
Βιβλιογραφία : Φιλιππίδης Δ., Κωνσταντάς Γ., " Γεωγραφία νεωτερική περί της Ελλάδος", Βιέννη
Παξιμαδάς Σ. Α., "Θεραπευτικές ιδιότητες της Λημνίας γης"
Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Αθηνών 1982
Στεφανίδου - Τουρπτσόγλου Β., "Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο, 15ος - 20ος αι.", Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 1986
Tozer Henry Fanshawe, "A history of ancient geography", έκδ. Oxford 1879, β' έκδ. M.Cary, N.York 1971.

ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ

ΜΟΝΟ ΤΟ 1% ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΣΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ 1000 ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΝ ΕΙΧΕ ΣΩΘΕΙ ΤΟ 100% ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΠΟΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Το άτομο.
Δημόκριτος, Μόσχος ο Φοίνιξ, Λεύκιππος, Επίκουρος.
Παρουσιάστηκε από τον Ντάλτον το 1808
Η κίνηση των ατόμων καί ο σχηματισμός τών ουρανίων σωμάτων από άτομα.
Δημόκριτος
Η σχετικότητα.
Θαλής ο Μηλήσιος, Αναξιμένης, Θεόπομπος, Ηράκλειτος, Ζήνων, Ελεάτης.
Παρουσιάστηκε από τον Αινστάιν
Η αντιστροφή του Χρόνου.
Πλάτων (Πολιτικος)
Παρουσιάστηκε από τον Αινστάιν
Η φύση του Σύμπαντος.
Λουκρήτιος
Η φύση του Σύμπαντος και η σφαιρικότητά του.
Πλάτων, Θαλής, Πυθαγόριοι
Χωρο-χρόνος.
Ζήνων, Ελεάτης,Δαμάσκιος.
Αντι-Υλη και παράλληλα Σύμπαντα.
Φιλόλαος
Νόμος των αναλογιών.
Ερμής, Πυθαγόρας
Το παλλόμενο Σύμπαν.
Πλάτων (Πολιτικός)
Η Μεγάλη Εκρηξη καί ο Δημιουργός του Σύμπαντος.
Ορφικοί.
Παρουσιάστηκε από τον Ζώρζ Λεμάντρ το 1927
Το Ηλιακό Σύστημα καί η σφαιρικότητα της Γής.
Αρίσταρχος ο Σάμιος, Πυθαγόρας, Πλάτων.
Οι πέραν του Κρόνου πλανήτες.
Δημόκριτος, Αναξιμένης
Η φύση του Γαλαξία ως αστρικό νεφέλωμα.
Δημόκριτος
Η πολλαπλότητα των Κόσμων.
Αναξαγόρας, Αναξιμένης, Αναξίμανδρος, Ξενοφάνης, Ζήνων, Ελεάτης,
Μητρόδωρος, Θαλής.
Παρουσιάστηκε από τον Τζορντάνο Μπρούνο
Το απροσμέτρητο των αποστάσεων.
Ορφεύς, Αρίσταρχος
Οι Κόσμοι έχουν αρχή και τέλος.
Δημόκριτος
Τα Ηλιακά Συστήματα καί τους «μή φωτεινούς συνόδους των ηλίων».
Πυθαγόρας, Ηράκλειτος
Η ύπαρξη ζωής σε άλλα Συστήματα.
Αναξαγόρας, Ξενοφάνης, Δημόκριτος, Επίκουρος, Αναξιμένης, Ζήνων,
Ελεάτης, Λουκρήτιος, Στράβων
Η ελλειπτικότητα της Γήινης τροχιάς.
Αρίσταρχος
Παρουσιάστηκε από τον Γκάους το 1819
Οι Αστεροειδείς καί οι συγκρούσεις τους.
Πλάτων(Τίμαιος)
Οι διαστάσεις της Υδρογείου.
Ερατοσθένης, Διακαίαρχος
Η 24ωρη περιστροφή της Γής.
Ηρακλείδης ο Ποντικός
Η αιτία της Εκλειψης.
Αναξαγόρας, Θαλής
Νόμοι κινήσεως των Πλανητών.
Εύδοξος, Πυθαγόριοι
Η φύση της Σελήνης.
Πλούταρχος, Εμπεδοκλής
Η σφαιρικότητα της Γής.
Στράβων
Οι κινήσεις της Υδρογείου.
Ηρακλείδης ο Ποντικός
Η φύση του Ηλίου.
Αναξαγόρας
Ο Πολικός αστέρας.
Ορφικοί, Ομηρος
Η ανάκλαση του Ηλιακού φωτός από την Σελήνη.
Θαλής, Παρμενίδης, Πλούταρχος
Παρουσιάστηκε από τον Γαλιλαίο
Η αιτία των παλιρροιών.
Ποσειδώνιος
Παρουσιάστηκε από τον Κέπλερ
Οι Υπολογιστές.
Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων
Παρουσιάστηκε από τον Βίνερ το 1950
Η Αμερική.
Πλάτων, Στράβων, Βίων Προυσσαεύς
Διαστρικά ταξίδια.
Λουκιανός
Ο τρόπος σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος.
Πλάτων
Παρουσιάστηκε από τον Λαπλάς
Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών.
Αναξίμανδρος
Παρουσιάστηκε από τον Δαρβίνο το 1859
Η στεριά είναι λιγότερη από το νερό.
Φιλόστρατος
Η προέλευση της Ζωής.
Δημόκριτος, Αναξίμανδρος
Η Ενέργεια
Αριστοτέλης, Αναξίμανδρος
Η αιτία της πλημμύρας του Νείλου.
Ηρόδοτος
Το εξάμηνο Πολικό ημερονύκτιο.
Βίων ο Αβδηρίτης
Η Ισημερινή Αφρική και οι οροσειρές της.
Πτολεμαίος
Ο Νόμος της επιβίωσης των καλύτερα προσαρμοσμένων όντων.
Ο Λουκρήτιος τον αναφέρει ως γνώση των αρχαιοτέρων από αυτόν, Ελλήνων
Παρουσιάστηκε από τον Δαρβίνο
Οι 365.25 ημέρες του Ετους.
Ο Διόδωρος αναφέρει ότι «πρόκειται γιά πολύ παλιά γνώση» από αυτόν
Τα Ζώδια και οι ονομασίες τους.
Ορφικοί
Παρουσιάστηκε από τον Νεύτωνα
Οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.
Ορφικοί
Η φύση των Κομητών.
Αριστοτέλης, Πυθαγόριοι
Οι Κοσμικοί Ηχοι
Πυθαγόρας
Ο Νόμος που ορίζει τις αποστάσεις των Πλανητών από τον Ηλιο.
Πυθαγόριοι
Παρουσιάστηκε από τον Μποντέ
Η απόσταση της Γής από τα άλλα ουράνια σώματα.
Ιππαρχος
Το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό Ον και περικλείει όλα τα όντα.
Πλωτίνος
Η Αλληλεπίδραση των πάντων.
Πλάτων
Η έννοια της Κοσμικής Τάξης καί Αρμονίας.
Ορφικοί
Ο νόμος της Αναλογίας καί της Αντιστοιχίας Μικρόκοσμου-Μακρόκοσμου.
Ερμής ο Τρισμέγιστος
Το ωοειδές σχήμα του Σύμπαντος.
Ορφικοί, αναφορές των Μακρόβιου καί Αχιλλέως Τάτιου
Αστρο-Γέννεση και Αστρική σκόνη.
Ορφικοί
Η αρχική συγκέντρωση όλης της συμπαντικής Υλης σε ωοειδές σχήμα.
Ορφικοί
Το Πεπερασμένο του Σύμπαντος.
Ορφικοί
Η δυνατότητα εποικισμού της Σελήνης.
Λουκιανός
Τα Αυτόματα.
Ηφαιστος, Δαίδαλος, Τάλως
Το DNA.
Κηρύκειον
Ο Χάλυβας.
Αναφέρει ο Ευριπίδης «χαλύβω πελέκει»
Τo ήλιον μύδρον, είναι διάπυρο.
Αναξαγόρας

ΑΤΣΙΚΗ

Ατσική

Η Ατσική είναι κεφαλοχώρι της Λήμνου και αποτελεί έδρα ομώνυμου Δήμου. Βρίσκεται στο κέντρο του νησιού κι έχει περίπου 1.000 κατοίκους.

Πρώτες πληροφορίες

Το χωριό πρωτοαναφέρεται το 1284 σε έγγραφο της μονής Μεγ. Λαύρας. Το όνομα του χωριού αποδίδεται σε παραλλαγή της αρχαίας ονομασίας Αττική, όμως χωρίς περαιτέρω τεκμηρίωση. Μια άλλη άποψη, πως το όνομα προήλθε από το τουρκικό «ατσίκ: ανοικτός (τόπος)» λόγω της μεγάλης πεδιάδας που την περιβάλλει, μοιάζει αδύνατη, αφού το τοπωνύμιο αναφέρεται ήδη από το 13ο αιώνα, πολύ πριν οι Τούρκοι έρθουν στη Λήμνο. Πριν από το 1360 αναφέρεται στην Ατσική το μονύδριο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, το οποίο στη συνέχεια έγινε μετόχι της μονής Διονυσίου του Αγ. Όρους. Σε έγγραφα της ίδιας μονής το 1430 αναφέρεται ο ναός του Αγίου Νικολάου σε θέση ανάμεσα στην Ατσική και στο Προπούλι.

Γύρω από την Ατσική υπήρχαν παλαιότερα μικροί οικισμοί -τσιφλίκια ή μετόχια μονών- τα οποία σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί. Τέτοιοι οικισμοί είναι:

• Η Κρηνίδα.
• Το Γενοβιού(ς) κοντά στον Άγ. Ερμόλαο, τοπωνύμιο που προήλθε από παλαιό Γενοβέζο ιδιοκτήτη, κάτι όχι απίθανο αφού το 14ο αιώνα αναφέρεται στο νησί κάποιος Κωνσταντίνος του Γεννουΐτου. Σήμερα στην περιοχή υπάρχει εξωκλήσι του Αγ. Γεωργίου.
• Τα Παλιοπορτόρια, τα οποία οι περιηγητές Conze (1858), Reinach (1885) και Sealy (1917) διαπίστωσαν πως βρίσκονται ανάμεσα σε αρχαία μνημεία. Προφανώς, πρόκειται για παλαιό οικισμό που ονομαζόταν Πραιτόριο κι όταν εγκαταλείφθηκε αποκλήθηκε Παλιό Πραιτόριο - Παλιοπορτόρια. Το 1885 το Παλαιό Πραιτόριο είχε 12 κατοίκους, ανεμόμυλο και πολλά χαλάσματα σπιτιών. Το 1917 ο Sealy εντόπισε μισοθαμμένους μαρμάρινους και λίθινους κίονες, ένα πηγάδι με υποστυλωμένες υπόγειες κοιλότητες κι ένα περιτείχισμα γύρω από τον ερειπιώνα, του οποίου την έκταση υπολόγισε σε 3.500 τετρ. πόδια περίπου.
  

Οθωμανική περίοδος

Στο μεγαλύτερο διάστημα της τουρκοκρατίας η Ατσική δεν αναφέρεται. Οι περιηγητές την αγνοούν, πράγμα διόλου αφύσικο, αφού οι περισσότεροι ενδιαφέρονταν για τα λιμάνια και τις ακτές κι αδιαφορούσαν για τους μεσόγειους οικισμούς. Όμως, το χωριό πρέπει να είχε συγκροτηθεί από παλιά. Ο Γάλλος Choiseul-Gouffier το 1785 δεν το σημειώνει στο χάρτη του αλλά πολλά χωριά του νησιού τα αναφέρει ανώνυμα ως Village. Ο δε Άγγλος Hunt το 1801 από το λόφο Παλιόκαστρο -Προφ. Ηλίας- του Κατάλακκου αντίκρισε έξι χωριά στον καλοκαλλιεργημένο κάμπο, ανάμεσα στα οποία λογικά υπήρχε και η Ατσική. Εξάλλου, το 1844 ήταν ένα από τα κεφαλοχώρια του νησιού, αφού ο δημογέροντας του χωριού Χριστοφής παπά Αθανασίου ήταν ένα από τα οκτώ μέλη της επιτροπής, την οποία έστειλαν οι Λημνιοί στο σουλτάνο απαιτώντας να διώξει τον καταχραστή διοικητή του νησιού.

Το χωριό είναι κτισμένο σε ένα λόφο στο μέσο της μεγάλης πεδιάδας της κεντρικής Λήμνου. Στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας συγκέντρωσε τους κατοίκους των γύρω μικρών οικισμών με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο πληθυσμός του και να εξελιχθεί σε κώμη. Από τα κοινοτικά αρχεία μαθαίνουμε πως το 1863 είχε 146 οικογένειες ενώ το 1874 είχε 170 οικογένειες και 223 κατοικίες. Το 1854 η ενορία είχε ιερέα τον παπά Γιάννη ενώ το 1856 οι 248 στρατεύσιμοι άνδρες του χωριού πλήρωσαν φόρο 7935 γρόσια, ώστε να απαλλαγούν από τη στράτευση. Το ίδιο έτος οι κάτοικοι πλήρωσαν 1505 γρόσια για τέλη αμπελιών και καπνών. Στα τέλη του 19ου αιώνα η κοινότητα είχε κυκλοφορήσει κέρματα για τις μικροσυναλλαγές με τη σφραγίδα «Α». Οι Ατσ’κιώτες έστελναν τρεις αντιπροσώπους στην παλλημνιακή επαρχιακή συνέλευση. Το 1911 κτίστηκε η κεντρική βρύση «ΙΔΙΑΙΣ ΔΑΠΑΝΑΙΣ» των κατοίκων. Το 1912 το χωριό ήταν δήμος και είχε ταχυδρομείο με τη σφραγίδα «ATCHKY», όπως είναι η φωνητική απόδοση του ονόματος στη λημνιακή ντοπιολαλιά. Ως Atski τη σημειώνουν στους χάρτες τους κι οι περιηγητές Cozne (1858) και Fredrich (1904) ενώ στα κοινοτικά έγγραφα αναφέρεται συχνά ως Ατζική.

Η εύφορη αγροτική περιφέρεια μεταμόρφωσε την Ατσική σε ένα από τα πλουσιότερα χωριά του νησιού προκαλώντας το θαυμασμό σε πολλούς, όπως στον Άγγλο κληρικό Tozer που την επισκέφθηκε το Μάρτιο του 1889. Φιλοξενήθηκε στο σχολικό κτίριο, το οποίο, εκτός τις από αίθουσες, περιλάμβανε κατοικία του δάσκαλου και δωμάτιο-ξενώνα. Σ’ άλλους ο πλούτος προκαλούσε τη ζήλια, όπως στον πειρατή Ψυρούκη, ο οποίος το 1860 προσπάθησε με 15 άνδρες να λαφυραγωγήσει το χωριό. Όμως, οι κάτοικοι τον ξεγέλασαν και ειδοποίησαν τη χωροφυλακή που ήλθε από το Κάστρο. Ακολούθησε συμπλοκή, στην οποία σκοτώθηκαν ο Ψυρούκης και τρεις επίδοξοι πειρατές.

Ο ναός

Το 1868 κτίστηκε ο ενοριακός ναός του Αγίου Γεωργίου, ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής. Σε επιγραφή αναγράφεται "ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙ ΤΣΑΝΙΣ". Πρόκειται για τον Παντελή Τζανή από την Κων/πολη, ο οποίος έκτισε και τους ναούς του Πλατύ και του Βάρους. Φέρει νεοκλασικό διάκοσμο, κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού και αγιογραφίες ρωσικής τεχνοτροπίας. Οι πέτρες του προέρχονται από το λατομείο του λόφου Σμούλα ενώ στο νάρθηκα έχουν ενσωματωθεί μαρμάρινοι κίονες που μεταφέρθηκαν από τη θέση Ζαβαλάκη. Τα κεραμίδια φτιάχνονταν στο λεγόμενο "Κεραμιδαριό", στα νότια του χωριού.

Αργότερα φτιάχτηκε και καμπαναριό, το οποίο κατεδαφίστηκε λόγω αστάθειας. Το 1928 κτίστηκε νέο με δαπάνη 650.000 δρχ. του Συλλόγου Ατσικιωτών Ν. Υόρκης ο "Άγιος Γεώργιος". Αρχιτέκτων ήταν κάποιος Κυριακίδης αλλά ο τεχνίτης που το έφτιαξε ήταν ο μάστρο-Γιάννης Φωτιάδης, λιθογλύπτης από τη Σαμψούντα εγκατεστημένος στην Ατσική. Φτιάχτηκε με πέτρα από το Ρωμανού. Είναι το μεγαλύτερο και το εντυπωσιακότερο καμπαναριό της Λήμνου, διαστάσεων 5x5, με περίτεχνα σκαλιστά κιονόκρανα. Η αρχική καμπάνα του ήταν ρώσικη, ζύγιζε 400 κιλά κι ακουγόταν ως τον Άγιο Δημήτριο, τη Δάφνη και το Βάρος! Γι' αυτό αναγκάστηκαν να τη μικρύνουν.

Το σχολείο

Το σχολείο λειτουργούσε τουλάχιστον από το 1874 ως κοινοτικό τετρατάξιο. Ως το 1912 αναβαθμίστηκε σε πεντατάξιο ενώ είχε ιδρυθεί και ξεχωριστό παρθεναγωγείο. Το 1919 ιδρύθηκε εξατάξιο δημοτικό, το οποίο λειτούργησε ως τριθέσιο ή τετραθέσιο μέχρι τη δεκαετία του ’90 που αναβαθμίστηκε σε εξαθέσιο. Το παλιό διδακτήριο, κτίσμα μάλλον του 1883, χρησιμοποιείτο ως το 1957, οπότε αποπερατώθηκε το σημερινό με οικονομική ενίσχυση και ομογενών από τις ΗΠΑ.

Μεταξύ άλλων υπηρέτησαν στο σχολείο της Ατσικής οι δάσκαλοι: Ιωάννης Βασιλειάδης (1896-1900), Αργύριος Καβουρίδης (1916-20), Ηλιοφωτίστη Κακκιάδου (1916-20, από την Ατσική), Παλαιολόγος Αβαδέλλης (1925-31), Όλγα Κακκιάδου (1932-37 και 1951, από την Ατσική), Γεώργιος Βασδέκης (1938-47), Σαπφώ Κυρίκου (1938-48), Ελισάβετ Κουρκούλου (1938-45), Σοφία Σαραντοπούλου (1956-74), Κων. Τσουβελεκάκης (1961-70, από την Ατσική) κ.ά.

Νεότερα χρόνια

Ενώ επί τουρκοκρατίας η Ατσική ήταν δήμος, το 1918 υποβιβάστηκε σε κοινότητα, στην οποία εντάχθηκαν κι οι οικισμοί Πορπούλ και Κρηνίδα (την περίοδο 1940-81). Στη διάρκεια του μεσοπολέμου ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε από 907 κ. (1.008 όλη η κοινότητα) το 1920, σε 1.058 κ. το 1940 (1.311 η κοινότητα). Μεταπολεμικά, άρχισε να φθίνει λόγω της μετανάστευσης κι από 1.078 κ. το 1951 (1.328 η κοινότητα), το 1971 απογράφηκαν μόνο 796 άτομα (958 η κοινότητα), πληθυσμό που έχει διατηρήσει περίπου σταθερό έκτοτε.

Στη διάρκεια του μεσοπολέμου το χωριό γνώρισε σημαντική ανάπτυξη. Στο σχολείο φοιτούσαν περίπου 170 μαθητές και ιδρύθηκε νηπιαγωγείο. Η αγροτική παραγωγή αυξήθηκε και το 1938 παρήχθησαν 700.000 οκάδες σιτηρών, 45.000 οκ. σουσαμιού, 40.000 οκ. βαμβακιού, 22.000 οκ. οσπρίων, 15.000 οκ. ζωοτροφών (ρόβι, λαθούρι κλπ).

Το καλοκαίρι του 1931 αναφέρεται ο ποδοσφαιρικός σύλλογος "Κεραυνός Ατσικής", ο οποίος διέθετε γήπεδο και φιλοξένησε δυο φορές την "Ολύμπια Λιβαδοχωρίου" (σκορ 1-0 και 2-3) με διαιτητή τον Καψιδέλη. Τον Ιανουάριο 1932 πρωτοεμφανίζεται ο Ηρακλής σε αγώνα με τον Παλλημνιακό (σκορ 0-2). Αναφέρονται οι παίκτες: Β. Πασχάλης, Κατρακίλης, Χλάχλας, Μουστάκας, Πατρίκης, Κατσάρης, Καλαϊτζής, Κομνηνός, Λεμισιάκης και Παχνέλας. Ο Ηρακλής έγινε επίσημο σωματείο το 1953 και αγωνίζεται μέχρι σήμερα με σημαντικές διακρίσεις, τίτλους και συμμετοχή στο πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής.

Από το 1998 η Ατσική είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου με δήμαρχο τον Ανδρέα Καλατζή. Είναι αυτοδύναμο κεφαλοχώρι με δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο, περιφερειακό ιατρείο, ταχυδρομείο, αστυνομικό σταθμό, πολλά εμπορικά καταστήματα, μικρό ξενοδοχείο, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες, αναψυκτήρια, δύο εργοστάσια ζαχαροπλαστικής (Συνεταιρισμός Γυναικών και Χρυσάφη), το εργοστάσιο αναψυκτικών Κουκουλήθρα και σημαντική αγροτική παραγωγή.

Τα τελευταία χρόνια σημαντικό μερίδιο διεκδικεί και η τουριστική κίνηση με επίκεντρο τον Αγιαρμόλα που βρίσκεται στα βόρεια του χωριού. Οφείλει το όνομά του στο εξωκλήσι του Άγιου Ερμόλαου, το οποίο «ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΔΑΠΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΛΟΥΔΑΣ» το 1867 πάνω από μια νεροπηγή. Εκεί βρίσκεται το λιμανάκι του χωριού και η αμμώδης παραλία των λουόμενων, ενώ αξιοθέατη είναι η ακτή με τους κοκκινωπούς βράχους.

Επίσης, στο ακρωτήριο Φαρακλό, βορειοδυτικά του χωριού, υπάρχουν τα Αγιάσματα, μια πηγή μεταλλικού νερού στην οποία αποδίδονται ιαματικές ιδιότητες και παλιότερα πολύς κόσμος έσπευδε να πιει το νερό της.

Τέλος, στο χαμηλό λόφο Προγόμυλος, τρία χιλιόμετρα δυτικά της Ατσικής, έχει εντοπιστεί προϊστορικός οικισμός. Βρέθηκαν λίθινα εργαλεία αλλά δεν έχει γίνει εκτεταμένη ανασκαφή.

Προσωπικότητες

Από την Ατσική κατάγονται τρεις σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων:

• Ο διάσημος βυζαντινολόγος Παναγιώτης Χαρανής ή Peter Charanis (1908-86) που υπήρξε ο πρύτανης των βυζαντινών σπουδών στις ΗΠΑ.
• Ο ακάματος ιστοριοδίφης της παλαιάς σχολής και φιλόλογος Τάσος Καψιδέλης (1913-87) που συνέγραψε τέσσερα σημαντικά ιστορικά βιβλία για τη Λήμνο.
• Ο ιατρός Σταύρος Τραγάρας, ζωγράφος, ποιητής και ψυχή του Συλλόγου Ατσικιωτών της Αθήνας με αξιόλογες πρωτοβουλίες, όπως την έκδοση της εφ. Η Φωνή της Ατσικής, τη διοργάνωση θεματικών ημερίδων για τους Ατσικιώτες λόγιους και πετράδες, για το βαμβάκι κλπ.

Αξιοθέατα

• Ναός Αγ. Γεωργίου με λιθόγλυπτο καμπαναριό.
• Παραλία Αγ. Ερμολάου (Αγιαρμόλα) με σπάνια πετρώματα.

Πηγη : Wikipedia