Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
1940.ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940 ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ, ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ,Η 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΟΡΤΗΣ.ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ,ΠΟΥ ΣΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΖΗΣΕ ΧΘΕΣ,ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΘΕΙ.Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ,ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ,ΟΙ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΜΑΧΕΣ,Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΣ,Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ,Η ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η,ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ.ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ...
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
ΤΑ ΕΒΡΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά !!! - Hebrew is Greek by Joseph Isaac Jahuda
-->Επί 30 έτη o μεγαλοφυής Εβραίος ερευνητής Joseph Isaac Jahuda συνέκρινε τις 3 γλώσσες Εβραϊκή καί Αραβική προς την Ελληνικήν Ομηρικήν, εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο Hebrew is Greek (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και τα Αραβικά .Το σύγγραμμα του εκδοθέν το 1982 εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς . Ελάχιστα αντίγραφα διεσώθησαν....
O Εβραίος Joseph Isaac Jahuda, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, διαπρεπής δικηγόρος στο Λονδίνο, καθηγητής της Εβραϊκής γλώσσας στην Ιουδαϊκή σχολή της Ταγγέρης. Ιουδαίος την εθνότητα και το θρήσκευμα, γνωρίζων άριστα από στήθους την Παλαιά Διαθήκη, την αρχαία και νέα εβραϊκή, το ήμισυ τού Κορανίου από στήθους, την αρχαία και νέα Αραβική, την Γαλλική, την Αγγλική, την Λατινική.
Μετά την επαφή του με τις Ελληνικές λέξεις αποφάσισε να κάνει συγκριτική έρευνα των συγγενών γλωσσών Εβραϊκής και Αραβικής προς την Ελληνικήν Ομηρικήν, που εξέμαθε. Επί 30 έτη ό μεγαλοφυής ερευνητής συνέκρινε τις 3 γλώσσες, ώσπου εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket Publications Oxford, 1982, ISBN 0-7289-0013-0) ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο HEBREW IS GREEK (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και τα Αραβικά, πού κατ' οικονομία δεν συμπεριέλαβε στον τίτλο.
Το βιβλίο προλογίζει ο Εβραίος καθηγητής Αρχαίων Γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (από 1962) Saul Levin. Ο συγγραφέας J. Yahuda, υποστηρίζει, ότι Overwhelming evidence proves conclusively that Biblical Hebrew is camouflaged Greek in grammar as well as vocabulary (αναντίρρητη απόδειξη επιβεβαιώνει τελικώς ότι τα Βιβλικά Εβραϊκά είναι κεκαλυμμένα Ελληνικά τόσον στη γραμματική όσον και στο λεξιλόγιο) και ότι by and large, the difference between them is a matter of pronunciation. So much that Hebrew cannot be properly understood except through Greek (γενικώς η διαφορά μεταξύ τους είναι θέμα προφοράς. Τόσο πολύ ώστε τα Εβραϊκά δεν δύνανται να καταστούν εντελώς αντιληπτά παρά μόνο μέσω των Ελληνικών).
Παραθέτει δε σε όλες τις σελίδες του βιβλίου του απειράριθμες λέξεις ελληνικές, γραμματικούς τύπους και εκφράσεις που είναι όμοιες με τις Εβραϊκές (χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεση επεξηγηματική γλώσσα την Αγγλική) και καταλήγει: the Jewish, Christian and Islamic cultures the triple pillars of modern civilization have a common Hellenic foundation ( ο Εβραϊκός, ο Χριστιανικός και Ισλαμικός πολιτισμός οι τρεις στύλοι του σύγχρονου πολιτισμού έχουν ένα κοινό Ελληνικό θεμέλιο)
Γράφει ο χρήστης Alastor στο forums.gr :
Το σύγγραμμα του εκδοθέν το 1982 εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς . Ελάχιστα αντίγραφα διεσώθησαν....
Επί σειρά ετών προσπαθούσα να εντοπίσω το βιβλίο που ήταν κυριολεκτικά εξαφανισμένο, μάλιστα έψαξα και σε βιβλιοθήκες ξένων πανεπιστημίων χωρίς αποτέλεσμα. Το μοναδικό αντίγραφο που κατάφερα να εντοπίσω υπάρχει στην βιβλιοθήκη του Oxford . Όμως το συγκεκριμένο αντίγραφο είναι μονίμως «δανεισμένο» επί σειρά ετών!!!
Εν τέλει κατάφερα να αγοράσω ένα αντίγραφο από Ελβετό έμπορο σπανίων συγγραμμάτων έναντι 200 Ευρω.
Παραθέτω το εξώφυλλο-εσώφυλλο μερικές σελίδες του βιβλίου ενδεικτικά, καθως και εναν σύνδεσμο οπου μπορει κανεις να διαβάσει μερικα στοιχεία παραπάνω για τον Yahuda: http://www.grecoreport.com/hebrew_is_greek.htm
Asxetos : Εάν δεν λειτουργεί το λινκ κάντε μία δοκιμή εδώ . Πολύ σπάνιο βιβλίο (στην αγγλική γλώσσα) - Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ το βρίσκεις (μεταχειρισμένο) με λιγότερο απο 500$ - Δείτε εδώ .
Εμείς το βρήκαμε σε μορφή pdf και σας το προσφέρουμε/ενημερώνουμε .... ένα σπάνιο ντοκουμέντο που αξίζει να έχει κάποιος στον σκληρό του δίσκο .
Επειδή το αρχείο ήταν πολύ μεγάλο - 119 mb - είναι σπασμένο στα δύο . Θα το βρείτε για κατέβασμα από το rapidshare.com (γνωστό για την δυνατότητα του φιλοξενίας - διαμοιρασμού μεγάλων αρχείων και όχι μόνο)
1ο Μέρος - μορφή pdf - μέγεθος 60mb : Hebrew_is_Greek_part1.pdf - σελ 1-350
2ο Μέρος - μορφή pdf - μέγεθος 64mb : Hebrew_is_Greek_part2.pdf - σελ 351-707
πηγη: www.asxetos.gr
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936)
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, πολιτικός και κοινωνιολόγος, είναι ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς της νεώτερης Ελλάδας, γνωστός και ως ο "πατέρας της Δημοκρατίας".
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, γιός του Παναγιώτη και της Μαριγώς Παπαναστασίου από το Λεβιδι Αρκαδίας, γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1876. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κοινωνικές επιστήμες, φιλοσοφία και νομικά στα πανεπιστήμια Χαϊδενβέργης και Βερολίνου. Τις σπουδές του σημπλήρωσε στο Λονδίνο και στο Παρίσι.
Από την περίοδο των σπουδών του στη Γερμανία, ο Α. Παπαναστασίου έρχεται σε επαφή με τα θεωρητικά προβλήματα του σενεργατισμού μελετά διεξοδικά τα συναιτεριστικά ρεύματα της εποχή του και διαμορφώνει τις συναιτεριστικές του αντιλήψεις από οικονομική, κοινωνική και πολιτική άποψη. Οι αντιλήψεις του αυτές είναι επιρρεασμένες από την συναιτεριστική πρακτική που κυριαρχούσε στη Γερμανία στις αρχές του 20ού αιώνα. Μάλιστα πρώτος και σε πολύ πρώιμη εποχή θα υπογραμμίσει στις χειρόγραφες σημειώσεις του "Πολιτεία και Αγροτικοί συνεταιρισμοί" την πρωτοποριακή αντίληψη ότι "ο συνεταιρισμός είναι ένωση προσώπων και όχι κεφαλαίων".
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1907 άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. Το 1908 ίδρυσε με συνεργάτες του την "Κοινωνιολογική Εταιρία" με σκοπό την εξασφάλιση σε όλους εξίσου ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Επίσης ήταν ο ιδρυτής μαζί με τον Δελμούζο και τον Πετιμεζά της "Ομάδας των Κοινωνιολογων".
Το 1910 ιδρύθηκε από τα μέλη της Κοινωνιολογικής Εταιρίας το Λαϊκό Κόμμα με πρόγραμμα μεταρρυθμιστικό και οργάνωση δημοκρατική. Την ίδια χρονιά ο Α. Παπαναστασίου εκλέχτηκε βουλευτής και έδωσε ανυποχώρητες μάχες για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος και την παραχώρηση των τσιφλικιών στους ακτήμονες της Θεσσαλίας.
Το 1916, ως βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων, προσχώρησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης και αντιπροσώπευσε την Επαναστατική Κυβέρνηση των Ιόνιων Νησιών. Το Μάρτιο του 1917 του ανατέθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης η Γενική Διοίκηση των Ιόνιων Νήσων όπου είχε την ευκαιρία να επιδείξει τη διορατικότητά του στο χειρισμό των εθνικών θεμάτων.
Το 1922 ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου προχώρησε σε ανασυγκρότηση του Λαϊκου Κόμματος , το οποίο απέκτησε οργάνωση κοινοβουλευτικού δημοκρατικού κόμματος αρχών και ονομάστηκε "Δημοκρατική Ένωση". Από το 1926 πήρε τον υπότιτλο "Αγροτικόν και Εργατικόν Κόμμα", ο οποίος από το 1928 και μετά έγινε ο οριστικός του τίτλος.
Ο Παπαναστασίου εξελέγη πολλές φορές βουλευτής (1910,1915,1923,1926,1928,1932,1933 -σε επαναληπτική εκλογή- και 1936) με αδιάλειπτη και ενεργό συμμετοχή στη Βουλή και προτάσεις πρωτοποριακές για όλους τους τομείς και ιδιαίτερα για τα κοινωνικά και τον αγροτικά θέματα. Ήταν ο σημαντικότερος υποστηρικτής του συναιτεριστικού ζητήματος και εξέφρασε την ιδέα αυτή σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Συμμετείχε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου και διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών, Εσωτερικών και Περιθάλψεως στις κυβερνήσεις του Ε. Βενιζέλου.
Από το 1917 ώς το 1920 ήταν Υπουργός Συγκοινωνιών και προσωρινά Υπουργός περιθάλψεως και Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Στη θέση αυτή επιτέλεσε λαμπρό έργο όπως η ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, η οικιστική νομοθεσία σχετικά με το σχέδιο πόλεων, ο έλεγχος των δημοσίων έργων, η ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917, η πρόνοια για τη γεωργική και τεχνική εκπαίδευση.
Το 1922 πρωτοστάτησε στη συγγραφή και δημοσίευση του Δημοκρατικού Μανιφέστου, με το οποίο καταγγέλθηκε επώνυμα και δημόσια η ολέθρια για τη χώρα πολιτική των φιλοβασιλικών κυβερνήσεων στο Μικρασιατικό. Για την πράξη αυτή συνελήφθηκε και φυλακίστηκε μαζί με τους συνυπογράψαντες. Μεταξύ άλλων έγραφε ο Αλ. Παπαναστασίου στο Δημοκρατικό Μανιφέστο:
"Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και τωνμ αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικόν τιμάριον και δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτόν να θυσισασθεί και το ελέχιστον τμήμα της χάριν προσωπικών βασιλικών συμφερόντων".
Το Μάρτιο του 1924 σχημάτισε κυβέρνηση με τη στήριξη του κόμματος των Φιλελευθέρων η οποία, με τη δική του επιμονή, κατέθεσε στις 25/3/1924 ψήφισμα στη Δ΄ Συντακτική Συνέλευση για την ανακύρηξη αβασίλευτης Δημοκρατίας, κηρύσσοντας έκπτωτη τη μοναρχία. Το ψήφισμα επικυρώθηκε με δημοψήφισμα στις 13/4/1924. Εως τις 18/6/1924 που διήρκησε η πρωθυπουργία του κατέθεσε στην Εθνοσυνέλευση σημαντικές προτάσεις που ψηφίστηκαν όπως η ίδρυση Πανεπιστήμιου στη Θεσσαλονίκη, η λαϊκη μετεκπαίδευση, η αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας κ.ά.
Από το 1926 εώς το 1928 διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζαϊμη, με σημαντικό έργο όπως: η υπογραφή πρωτοκόλλου για την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας, μέριμνα για τη εκπαίδευση, η δημιουργία συναιτερισμών, η αποκατάσταση ακτημόνων κ.ά.
Στις 26/5/1932 πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης η οποία ορκίστηκε αλλά παραιτήθηκε στις 3/6/1932. Από τον Ιανουάριο έως το Μάρτιο του 1933 ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Γεωργίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Μετά την αποτυχία του κινήματος του 1935 παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο, αλλά απαλλάχθηκε.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν οι θέσεις του για ένωση των Βαλκανικών λαών σε ενιαίο δημοκρατικό σχηματισμό. Σκοπός του ήταν η ειρηνική επίλυση των διαφόρων και πολυχρονίων αντιθέσεων, η διατήρηση της φιλίας και της πολυμερούς συνεργασίας και ασφάλειας και η αποφυγή των ξένων παρεμβάσεων. Για την υλοποίηση των στόχων αυτών ο Παπαναστασίου πρότεινε τη σύγκλιση ετησίων διασκέψεων των Βαλκανικών κρατών. Έγιναν 4 Βαλκανικές Διασκέψεις από το 1930 εώς και το 1933 με σημαντικά αποτελέσματα.
Η δικτατορία του Ι. Μεταξά τον έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο Α. Παπαναστασίου πέθανε ξαφνικά στις 17/11/1936 από ανακοπή καρδιάς, μένοντας στην ιστορία σαν ένας πρωτοπόρος και εμπνευσμένος πολιτικός, σαν εξαίρετος επιστήμονας και σαν ηθικός άνθρωπος.
Από την περίοδο των σπουδών του στη Γερμανία, ο Α. Παπαναστασίου έρχεται σε επαφή με τα θεωρητικά προβλήματα του σενεργατισμού μελετά διεξοδικά τα συναιτεριστικά ρεύματα της εποχή του και διαμορφώνει τις συναιτεριστικές του αντιλήψεις από οικονομική, κοινωνική και πολιτική άποψη. Οι αντιλήψεις του αυτές είναι επιρρεασμένες από την συναιτεριστική πρακτική που κυριαρχούσε στη Γερμανία στις αρχές του 20ού αιώνα. Μάλιστα πρώτος και σε πολύ πρώιμη εποχή θα υπογραμμίσει στις χειρόγραφες σημειώσεις του "Πολιτεία και Αγροτικοί συνεταιρισμοί" την πρωτοποριακή αντίληψη ότι "ο συνεταιρισμός είναι ένωση προσώπων και όχι κεφαλαίων".
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1907 άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. Το 1908 ίδρυσε με συνεργάτες του την "Κοινωνιολογική Εταιρία" με σκοπό την εξασφάλιση σε όλους εξίσου ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Επίσης ήταν ο ιδρυτής μαζί με τον Δελμούζο και τον Πετιμεζά της "Ομάδας των Κοινωνιολογων".
Το 1910 ιδρύθηκε από τα μέλη της Κοινωνιολογικής Εταιρίας το Λαϊκό Κόμμα με πρόγραμμα μεταρρυθμιστικό και οργάνωση δημοκρατική. Την ίδια χρονιά ο Α. Παπαναστασίου εκλέχτηκε βουλευτής και έδωσε ανυποχώρητες μάχες για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος και την παραχώρηση των τσιφλικιών στους ακτήμονες της Θεσσαλίας.
Το 1916, ως βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων, προσχώρησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης και αντιπροσώπευσε την Επαναστατική Κυβέρνηση των Ιόνιων Νησιών. Το Μάρτιο του 1917 του ανατέθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης η Γενική Διοίκηση των Ιόνιων Νήσων όπου είχε την ευκαιρία να επιδείξει τη διορατικότητά του στο χειρισμό των εθνικών θεμάτων.
Το 1922 ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου προχώρησε σε ανασυγκρότηση του Λαϊκου Κόμματος , το οποίο απέκτησε οργάνωση κοινοβουλευτικού δημοκρατικού κόμματος αρχών και ονομάστηκε "Δημοκρατική Ένωση". Από το 1926 πήρε τον υπότιτλο "Αγροτικόν και Εργατικόν Κόμμα", ο οποίος από το 1928 και μετά έγινε ο οριστικός του τίτλος.
Ο Παπαναστασίου εξελέγη πολλές φορές βουλευτής (1910,1915,1923,1926,1928,1932,1933 -σε επαναληπτική εκλογή- και 1936) με αδιάλειπτη και ενεργό συμμετοχή στη Βουλή και προτάσεις πρωτοποριακές για όλους τους τομείς και ιδιαίτερα για τα κοινωνικά και τον αγροτικά θέματα. Ήταν ο σημαντικότερος υποστηρικτής του συναιτεριστικού ζητήματος και εξέφρασε την ιδέα αυτή σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Συμμετείχε στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου και διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών, Εσωτερικών και Περιθάλψεως στις κυβερνήσεις του Ε. Βενιζέλου.
Από το 1917 ώς το 1920 ήταν Υπουργός Συγκοινωνιών και προσωρινά Υπουργός περιθάλψεως και Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Στη θέση αυτή επιτέλεσε λαμπρό έργο όπως η ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς, η οικιστική νομοθεσία σχετικά με το σχέδιο πόλεων, ο έλεγχος των δημοσίων έργων, η ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917, η πρόνοια για τη γεωργική και τεχνική εκπαίδευση.
Το 1922 πρωτοστάτησε στη συγγραφή και δημοσίευση του Δημοκρατικού Μανιφέστου, με το οποίο καταγγέλθηκε επώνυμα και δημόσια η ολέθρια για τη χώρα πολιτική των φιλοβασιλικών κυβερνήσεων στο Μικρασιατικό. Για την πράξη αυτή συνελήφθηκε και φυλακίστηκε μαζί με τους συνυπογράψαντες. Μεταξύ άλλων έγραφε ο Αλ. Παπαναστασίου στο Δημοκρατικό Μανιφέστο:
"Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και τωνμ αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικόν τιμάριον και δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτόν να θυσισασθεί και το ελέχιστον τμήμα της χάριν προσωπικών βασιλικών συμφερόντων".
Το Μάρτιο του 1924 σχημάτισε κυβέρνηση με τη στήριξη του κόμματος των Φιλελευθέρων η οποία, με τη δική του επιμονή, κατέθεσε στις 25/3/1924 ψήφισμα στη Δ΄ Συντακτική Συνέλευση για την ανακύρηξη αβασίλευτης Δημοκρατίας, κηρύσσοντας έκπτωτη τη μοναρχία. Το ψήφισμα επικυρώθηκε με δημοψήφισμα στις 13/4/1924. Εως τις 18/6/1924 που διήρκησε η πρωθυπουργία του κατέθεσε στην Εθνοσυνέλευση σημαντικές προτάσεις που ψηφίστηκαν όπως η ίδρυση Πανεπιστήμιου στη Θεσσαλονίκη, η λαϊκη μετεκπαίδευση, η αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας κ.ά.
Από το 1926 εώς το 1928 διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζαϊμη, με σημαντικό έργο όπως: η υπογραφή πρωτοκόλλου για την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας, μέριμνα για τη εκπαίδευση, η δημιουργία συναιτερισμών, η αποκατάσταση ακτημόνων κ.ά.
Στις 26/5/1932 πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης η οποία ορκίστηκε αλλά παραιτήθηκε στις 3/6/1932. Από τον Ιανουάριο έως το Μάρτιο του 1933 ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Γεωργίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου.Μετά την αποτυχία του κινήματος του 1935 παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο, αλλά απαλλάχθηκε.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν οι θέσεις του για ένωση των Βαλκανικών λαών σε ενιαίο δημοκρατικό σχηματισμό. Σκοπός του ήταν η ειρηνική επίλυση των διαφόρων και πολυχρονίων αντιθέσεων, η διατήρηση της φιλίας και της πολυμερούς συνεργασίας και ασφάλειας και η αποφυγή των ξένων παρεμβάσεων. Για την υλοποίηση των στόχων αυτών ο Παπαναστασίου πρότεινε τη σύγκλιση ετησίων διασκέψεων των Βαλκανικών κρατών. Έγιναν 4 Βαλκανικές Διασκέψεις από το 1930 εώς και το 1933 με σημαντικά αποτελέσματα.
Η δικτατορία του Ι. Μεταξά τον έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο Α. Παπαναστασίου πέθανε ξαφνικά στις 17/11/1936 από ανακοπή καρδιάς, μένοντας στην ιστορία σαν ένας πρωτοπόρος και εμπνευσμένος πολιτικός, σαν εξαίρετος επιστήμονας και σαν ηθικός άνθρωπος.
Ενα άγνωστο, στους πολλούς, αλλα σημαντικότατο πολιτικό πρόσωπο για την Ελλάδα.
Με δικές του ενέργειες έδιωξε τα μοναστήρια απο το νησί της Λήμνου, τα οποία κατείχαν πολύ μεγάλες γεωργικές εκτάσεις στο νησι και φυσικά πολυς κόσμος, κυριως φτωχοί και ακτήμονες, δούλευαν για λογαριασμό των μοναστηριών-μοναχών με μονη ανταμοιβή μια σαρδέλα και ενα κομμάτι ψωμί.
Δούλευαν σαν σκλαβοι με τον βούρδουλα του μοναχού πανω στα κεφάλια τους και στις μικρές όμορφες εργατριούλες έκαναν και τα γλυκά μάτια.
Μην ξεχνούμε οτι πολλοί απο τους μοναχούς ηταν εγκληματίες που τοτε κατέφευγαν στον μοναχισμό για να αποφύγουν την δαγκανα του νομου,ενα καταφύγιο για καθε καρυδιάς καρύδι.
Πραγματικό καρκίνωμα για τον τοπο αποτελούσαν τα μοναστήρια μέχρις οτου ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου καθάρισε το νησί απο δαυτους και έδωσε τα κτήματα στους φτωχούς ακτήμονες ετσι ωστε να μπορέσουν να ζήσουν και αυτοι σαν άνθρωποι...
Με δικές του ενέργειες έδιωξε τα μοναστήρια απο το νησί της Λήμνου, τα οποία κατείχαν πολύ μεγάλες γεωργικές εκτάσεις στο νησι και φυσικά πολυς κόσμος, κυριως φτωχοί και ακτήμονες, δούλευαν για λογαριασμό των μοναστηριών-μοναχών με μονη ανταμοιβή μια σαρδέλα και ενα κομμάτι ψωμί.
Δούλευαν σαν σκλαβοι με τον βούρδουλα του μοναχού πανω στα κεφάλια τους και στις μικρές όμορφες εργατριούλες έκαναν και τα γλυκά μάτια.
Μην ξεχνούμε οτι πολλοί απο τους μοναχούς ηταν εγκληματίες που τοτε κατέφευγαν στον μοναχισμό για να αποφύγουν την δαγκανα του νομου,ενα καταφύγιο για καθε καρυδιάς καρύδι.
Πραγματικό καρκίνωμα για τον τοπο αποτελούσαν τα μοναστήρια μέχρις οτου ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου καθάρισε το νησί απο δαυτους και έδωσε τα κτήματα στους φτωχούς ακτήμονες ετσι ωστε να μπορέσουν να ζήσουν και αυτοι σαν άνθρωποι...
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΙ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΠΕΡΣΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ.ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.ΝΙΚΗΦΟΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.ΠΑΝΤΑ Η ΑΣΙΑ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΤΑΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΥΛΕΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΑΝ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ,ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ.Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΗΡΘΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΓΛΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ...
8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
8/10/1912 : Απελευθέρωση της Λήμνου με την αποβιβαση του ναυαρχου Παυλου Κουντουριωτη, η οποία εξασφάλισε στο στόλο μας το λιμάνι του Μούδρου, που χρησιμοποιήθηκε σαν ναυτική βάση κατά τη διάρκεια του πολέμου με αποτελεσμα ο ελληνικος στολος να κυριαρχει σε ολο το αιγαιο.Στο θωρηκτο Γ.Αβερωφ, με το οποιο ο ναυαρχος Π.Κουντουριωτης κατεφθασε στη Λημνο, υπηρετησε και ο παππους μου το 1935.Ακομη θυμαται, αν και πολυ ηλικιωμενος, θαυμαστες ιστοριες απο την ζωη στο θρυλικο εκεινο πολεμικο πλοιο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)